“Rreziku rus në Ballkanin Perëndimor” plus 2 more Telegrafi Opinione

Rreziku rus në Ballkanin Perëndimor
Adrian Anthony Gill dhe “artistët” që rikthyen “Prefektin” në teatër: Me shqiptarin më së keqi tallet … shqiptari!
Dekomunistizimi si parandalim për diktaturën e së ardhmes

Posted: 05 Dec 2021 04:28 AM PST

Dritan Demiraj

Prej disa muajsh vëmendja e ShBA-së, BE-së, NATO-s, shërbimeve inteligjente civile dhe ushtarake është përqendruar në zhvendosjen e mbi 90 mijë trupave ruse, së bashku me teknikën e avancuar ushtarake, në kufirin lindor të Ukrainës, me frikën se mund të përsëritet skenari i vitit 2014 kur Rusia në mënyrë të njëanshme vendosi pushtimin dhe aneksimin e Gadishullit të Krimesë.

Këtyre provokimeve i është shtuar edhe presioni që po i bën BE-së pas vendosjes nën sanksione edhe të presidentit të Bjellorusisë, diktatorit Aleksandër Lukashenko, veprimet e të cilit kanë provokuar futjen e shumë refugjatëve nga Lindja e Mesme në kufijtë e Polonisë, Lituanisë dhe Letonisë.

Por, agresiviteti i ditëve të sotme të Rusisë nuk është asgjë tjetër më shumë sesa vazhdimi i një plani të qartë 20 vjeçar, i cili vazhdon të zbatohet dhe "suksesi" i saj në gjykimin tim ka ardhur si pasojë e veprimeve, kundërveprimeve dhe masave të dobëta joproduktive të ShBA-së (sipas vetë ish zyrtarëve më të lartë të agjencive të sigurisë në ShBA), NATO-s, BE-së dhe aktorëve të tjerë të rëndësishëm në botë.

Në këtë shkrim do të mundohem të analizoj përmes disa ngjarjeve dhe fakteve strategjitë e Rusisë, implementimi i së cilave ka bërë që Rusia të shtojë rreziqet, kërcënimet dhe agresivitetin e saj kundër Ukrainës, madje duke kërcënuar edhe se do ta pushtojë atë nëse kalohen "vijat e kuqe" të Kremlinit.

Po kështu kemi parë ndërhyrjen e saj në të kaluarën në Gjeorgji, Mal të Zi, Maqedoninë e Veriut, Bosnje dhe Hercegovinë, Republikën e Kosovës – sidomos në këtë të fundit, duke përdorur strategjinë e saj të dezinformimit, propagandën, veprimet destabilizuese në veri të vendit, duke implementuar "fuqinë e butë" në bashkëpunim me aleatin e saj strategjik në Ballkanin Perëndimor, Serbinë, dhe ministrin e propagandës së Milosheviqit, Aleksandër Vuçiq.

1. Në vitin 2004 Rusia filloi të përdorë gjerësisht strategjinë e korruptimit të zgjedhjeve si një përpjekje për të dëmtuar sigurinë e proceseve dhe institucioneve demokratike në vendet e interesit të saj kombëtar. Pas disa përpjekjeve për rreth një dekadë në raport me sistemet elektronike që monitoronin dhe vendosnin përfundimin e rezultateve të makinerisë zgjedhore, Kremlini dhe dy drejtoritë e tij kryesore të inteligjencës ai ushtarak (GRU) dhe drejtoria e shërbimit të huaj të inteligjencës (SVR) përmirësuan dhe modifikuan objektivat dhe qasjen e tyre.

Në vitin 2004, Rusia mbështeti fuqishëm gjatë fushatës elektorale kandidatin pro rus Viktor Janukoviqin, duke i dhënë fushatës së tij më shumë se 300 milionë dollarë dhe duke helmuar kundërshtarin e tij kryesor Viktor Jushçenko. Në fakt, kjo ndërhyrje provokoi atë që në ditët e sotme njihet si "Revolucioni Portokalli" në Ukrainë.

2. Strategjia e Putinit fillimisht filloi të testohej dhe u ekzekutua në vitin 2007 në Estoni. Në vitin 2007, qeveria e Estonisë mori vendim për të hequr monumentin e Luftës së Dytë Botërore, atë që njihej si "Ushtari i Bronzit" nga kryeqyteti Talin, duke e çuar në një varrezë ushtarake në periferi të kryeqytetit. Vendimi për largimin e saj ishte i diskutueshëm, për shkak se ky monument ishte një simbol përçarës. Ai pasqyronte fitoren e Ushtrisë së Kuqe mbi nazistët, ndërsa për Estoninë dominimin e tyre nga Rusia. Përgjigja e Moskës për heqjen e statujës ishte ekzekutimi i një sulmi kibernetik, i cili paralizoi menjëherë të gjithë vendin duke ç'aktivizuar gjithë shërbimet online të bankave, mediat sociale dhe të gjithë aktivitetin e ministrive të saj.

3. I njëjti sulm kibernetik u ekzekutua edhe kundër Qeverisë së Gjeorgjisë pak më parë se të realizohej pushtimi i saj në vitin 2008. Ky pushtim u realizua në momentin kur ShBA-ja kishte përfunduar ristrukturimin e gjithë ushtrisë së saj, duke investuar disa qindra milionë dollarë në reformat e mbrojtjes së Ushtrisë së Gjeorgjisë, e cila ishte pranë marrjes së ftesës për t'ju bashkuar NATO-s.

Gjatë fillimit të konfliktit ushtarak, në muajin gusht 2008, i cili siguroi pushtimin e Abkazisë dhe të Osetisë së Jugut nga territori i Gjeorgjisë, Putini përdori si justifikim "Precedentin e Kosovës" me qëllim që të legjitimonte njohjen ndërkombëtare të këtyre dy republikave, të cilat në ditët e sotme njihen vetëm nga Rusia, Venezuela dhe Nikaragua. Rasti i Gjeorgjisë tregoi përpjekjet e Rusisë që të përdorte shpalljen e pavarësisë së Kosovës, me qëllim që të realizonte strategjinë e përdorimit të politikës së saj të jashtme në vendet e interesit të ish republikave të Bashkimit Sovjetik.

4. Në vitin 2009, Kremlini arriti që të sigurojë fitoren e partisë anti-evropiane në Moldavi. Megjithëse kjo parti nuk arriti të formonte qeverinë, ajo e detyroi Bashkimin Evropian që të ishte më i vëmendshëm në zgjedhjen e ardhshme parlamentare që u zhvilluan në fund të vitit 2009, duke mundësuar fitoren e partive pro Evropiane në Moldavi.

5. Në vitin 2010, Rusia përsëri arriti që me përfshirjen efektive të operativëve të GRU-së dhe të shërbimit të huaj të inteligjencës (SVR) të siguronte fitoren në zgjedhjet presidenciale të presidentit pro rus Viktor Janukoviq në Ukrainë, por në vitin 2014 ai nuk arriti të rizgjidhej, pavarësisht ndërhyrjes aktive të këtyre njësive dhe aplikimit të operacioneve kibernetike, duke përdorur sulme me qëllim ndërrimin e rezultatit zgjedhur dhe 'infektimin' e serverave ku ndodheshin rezultatet e votave.

6. Të gjitha strategjitë sa më lartë por jo vetëm, krijuan kushtet për pushtimin e Gadishullit të Krimesë në vitin 2014. Në vitin 2014, gjatë pushtimit Rusia përdori aktivisht luftën hibride. Arkitekti i luftës hibride në Rusi është gjenerali Valeri Gerasimov, një veteran i luftës së dytë ruso-çeçene, i cili u emërua nga presidenti Putin si shef i Shtabit të Përgjithshëm të Rusisë në vitin 2012 dhe vazhdon edhe në ditët e sotme.

Një vit pas emërimit të tij, ai publikoi doktrinën e re të luftës së Ushtrisë ruse. Gjenerali Gerasimov e konsideronte luftën konvencionale midis ushtrive të mëdha si diçka që i kishte kaluar koha. Në vend të saj, ai propozonte: "Kryerjen e operacioneve në distanca të largëta, veprime aktive kundër kundërshtarëve, operacione aktive sa i përket fushës së informacionit dhe pajisjeve që i shpërndanin ato. Sipas tij, hapësira e informacionit krijonte mundësi për mundësi asimetrike për të luftuar një kundërshtar të fuqishëm. Është e nevojshme një strategji dhe një model i ri operacionesh ushtarake pasi rregullat e luftës kanë ndryshuar. Aktorët dhe mjetet jo ushtarake janë të rëndësishme për të arritur objektivat politike, strategjike dhe në shumë raste ato kalojnë edhe fuqinë e përdorimit të armëve dhe efektivitetin e tyre". Kjo në Rusi quhet "Doktrina Ushtarake Gerasimov" ose "Lufta e Gjeneratës së Re".

"Doktrina Ushtarake Gerasimov" u 'armatos' në momentin kur Putini urdhëroi pushtimin e Gadishullit të Krimesë në vitin 2014, duke pushtuar në të njëjtën kohë edhe rajonin lindor të Ukrainës, Donbas. "Lufta hibride është një kombinim i shkëlqyer i befasisë, paqartësisë, konfuzionit dhe mohimit të besueshëm, në atë mënyrë që mundëson ndalimin e çdo reagimi efektiv".

Në fillim të sulmit, hakerat rusë sulmuan rrjetin elektrik të Ukrainës, duke nxjerrë jashtë përdorimit tri sistemet shpërndarëse të kompanive të energjisë, duke shkaktuar kaos të madh në vend.

Më pas, njerëzit e Gerasimovit, 'njerëzit e vegjël të gjelbër', pra forcat e operacioneve speciale ruse, të pajisur me pajisjet me moderne të ushtrisë, pa uniforma dhe me maska në kokë, morën kontrollin e të gjitha pikave strategjike të Gadishullit të Krimesë. Në të njëjtën kohë, në terren u dislokuan edhe mercenarët e grupit "Wagner", grup i cili u shfaq për herë të parë në vitin 2014 në rajonin e Luhanskut në Ukrainë. Mercenarët rusë dhe serbë u përfshinë në betejën për marrjen e kontrollit të aeroportit në verën e vitit 2014.

Si përfundim, sulmet ruse në territorin e Ukrainës dhe në Gadishullin e Krimesë ishin analoge me strategjinë ushtarake të Rusisë, e cila njihet si përdorimi i maskimit dhe mashtrimit taktik ose "maskirovka". Gjatë kësaj strategjie, kombinohen mirë dezinformimi dhe mohimi i veprimit. Kësaj strategjie në të njëjtën kohë i është shtuar edhe teknologjia përçarëse, hapësira kibernetike, fushatat intensive të dizinformimit, përmbysjet politike, influencimi i zgjedhjeve nëpërmjet manipulimit të serverave, etj me qëllim që t'i mundësojë forcave konvencionale dhe jo konvencionale fitoren kundër kundërshtarit.

7. Në vitin 2015, njësitë e luftës kibernetike të Rusisë sulmuan aktivisht serverat e Parlamentit të Ukrainës, me qëllimin e vetëm që të testonin kapacitetet e tyre operacionale dhe të përgatiteshin për njërin nga operacionet e tyre më të sukseshme në histori, realizimin e sulmeve kibernetike dhe ndërhyrjen e drejtpërdrejtë në zgjedhjet presidenciale të ShBA-së në vitin 2016. Kjo u konfirmua edhe nga drejtuesi i operacioneve amerikane kundër shërbimeve ruse deri në vitin 2015, Steven Hall, i cili në atë kohë deklaroi: "Njësitë ruse të luftës kibernetike sulmuan parlamentin e ukrainës dhe parlamentin gjerman, holandez etj. duke kontribuar në dëmtimin e demokracisë dhe uljen e besimit të qytetarëve dhe të shoqërisë në atë cilën jetojnë. Nga ana tjetër, kjo i paraprihej edhe testimit se deri ku do të arrinte kundërveprimi i tyre? Ne (amerikanët) dështuam në atë kohë të kuptonim se rusët kishin aftësi të ekzekutonin një luftë hibride, e cila nënkupton realizimin e sulmeve kibernetike në bashkëpunim me dezinformimin e publikut nëpërmjet përdorimit aktiv të mediave sociale".

8. Pas sulmit me raketa kundër ambasadës ruse nga militantët e Ushtrisë së Lirë Siriane në Damask në datën 13 tetor 2015, sulmit terrorist të datës 31 tetor 2015 në aeroplanin e linjës ruse nga Egjipti në Shën Petersburg ku u vranë 224 pasagjerë në bord, pas rrëzimit të aeroplanit rus SU-24 nga një aeroplan F-16 turk në kufi me Turqinë etj., presidenti Putin urdhëroi dislokimin e aeroplanëve luftarakë, sistemeve të mbrojtjes kundërajrore S-400, njësive të forcave speciale dhe grupin mercenar "Wagner" në muajin tetor 2015 që të fillonin operacionet luftarake në luftën kundër ISIS-it.

Në të vërtetë, qëllimi i Putinit ishte kundërshtimi dhe ulja e fuqisë së ShBA-ve në rajon dhe më e rëndësishme përdorimi i territorit të Sirisë për dy qëllime kryesore:

– Testimi i të gjithë sistemeve të reja ushtarake të aeroplanëve Su-35, Su-57, testimi i kapaciteteve të përdorimit të raketave detit "Caliber NK" nga nëndetëset bërthamore, testimi i sistemeve të reja kundërajrore S-400, teknika e re e artilerisë 2S19 Msta-S dhe TOS-1 220 mm, tanket e reja T-90, helikopterët Mi-35M dhe KA-52, dislokimi i forcave speciale, etj.

– Ti tregonte botës perëndimore dhe më gjerë, se bota tashmë nuk ishte më njëpolare dhe se asnjë vendim për çështje të rëndësishme ndërkombëtare nuk mund të zgjidhej pa konsensus, bashkëpunim dhe marrëveshje me Rusinë. Për këtë qëllim ata realizuan mbi 30 mijë sulme nga ajri duke vrarë mbi pesë mijë terroristë dhe shkatërruar mbi 200 facilitete terroriste. Në të njëjtën kohë deri në fillim të vitit 2017, numri i personelit të grupit "Wagner" në Siri arriti në 5500 efektivë. Pas fitores në Siri, në muajin mars 2019, gjenerali Gerasimov deklaroi: "Lufta Civile në Siri ishte një shembull i suksesshëm i avancimit të mbrojtjes së interesave kombëtare Ruse përtej kufijve tanë shtetërorë".

9. Të gjitha këto sulme i paraprinë përgatitjes për sulmet që Rusia do të realizonte kundër fushatës së zgjedhjeve presidenciale Amerikane në vitin 2016. Në muajin gusht të vitit 2016, ndërkohë që fushata elektorale po afrohej, presidenti Obama urdhëroi të gjitha (17) agjencitë e inteligjencës amerikane që të investigonin me intensitet ndërhyrjen ruse. Pas këtij hetimi, doli se të gjitha sulmet kibernetike ishin urdhëruar drejtpërsëdrejti nga Kremlini. Njësitë ruse të luftës kibernetike kishin penetruar makinat elektorale në më shumë se 39 shtete të Amerikës.

10. Në muajin tetor të vitit 2016, njësitë e shërbimeve sekrete ruse GRU dhe (SVR) intervenuan në mënyrë aktive duke realizuar një fushatë dezinformomi me qëllim që të manipulonin rezultatet zgjedhore në funksion të një partie serbe, e cila mbështeste influencën ruse dhe që ishte krejtësisht kundër anëtarësimit të Malit të Zi në NATO.

Përkundër investimeve të mëdha dhe financimeve të shumta me para kesh në mbështetje të kandidatit të opozitës e cila mbështeste Rusinë dhe Serbinë, krijimit të shumë ueb-faqeve të reja, përhapjes së informacioneve të rreme në mediat sociale, kryerjes së sulmeve kinernetike kundër qeverisë së Malit të Zi, planit për të vrarë presidentin Gjukanoviq, marrjen me forcë të qeverisë së Malit të Zi etj., përsëri zgjedhjet e fituan nga Gjukanoviqi dhe shërbimet inteligjente të Malit të Zi arrestuan 20 shtetas serbë dhe rusë, të cilët në krye të këtyre operacioneve kishin dy kolonelë të GRU-së ruse.

11. Në vitin 2017, ShBA-ja e kishte të qartë se Rusia po ndiqte një strategji agresive për të dëmtuar rëndë demokracinë në ShBA dhe në vendet Perëndimore. Që nga ajo kohë, Rusia filloi aktivisht përdorimin e sulmeve kibernetike dhe fushatat e luftës informative dhe dezinformimit kundër zgjedhjeve në vende të ndryshme të BE-së.

12. Në fillim të vitit 2018, njësitë sekrete ruse realizuan një sulm të fuqishëm kibernetik 'NotPetra' në Ukrainë, si pasojë e të cilit fillimisht u infektuan serverat e të gjithë ministrive të qeverisë së Ukrainës, kompanitë e energjisë, sistemi i metrove, bankat etj.

13. Në vazhdim të politikës së tyre destruktive, gjatë fushatës zgjedhore në Maqedoninë e Veriut, Ambasada e Rusisë në Shkup u përfshi aktivisht në këto zgjedhje. Diplomatët e kësaj ambasade në bashkëpunim me shumë agjentë të tjerë të shërbimeve sekrete të maskuar nën petkun e diplomatit, ndërhynë në zhvillimet politike të vendit, duke mbështetur vazhdimisht në përhapjen e propagandës anti-perëndimore, kundër NATO-s, me qëllim minimin e demokracisë dhe të proceseve demokratike në vend.

Sipas ditores "The Guardian", spiunët dhe diplomatët e shërbimeve ruse janë të përfshirë prej më shumë se një dekade në përhapjen e lajmeve të rreme dhe provokimeve për prishje qetësie në vend. Ata kanë mbështetur haptazi ish kryeministrin Gruevski, drejtues i partisë VMRO-DPMNE, i cili prej një kohe të gjatë ishte orientuar nga Moska për të mbështetur projektet e tyre politike dhe të biznesit. Sipas raportit të BIRN-it, "Rusia insiston se kryeministri Gruevski dhe partia e tij VMRO-DPMNE kishin fituar zgjedhjet në datën 11 dhjetor".

14. Edhe në Bosnje dhe Hercegovinë, Ministria e Jashtme e Rusisë dhe shërbimet e saj sekrete janë të përfshira në destabilizimin e situatës, duke mbështetur ndarjen e Republikës Sërpska nga Bosnja dhe bashkimin e saj për të forcuar aleatin e tyre të vetëm në Ballkan, Serbinë. Jo më shumë se para dy javëve presidenti i Sërpskas, Millorad Dodik, kërcënoi se asgjë nuk e ndalonte atë që të kërkonte bashkimin me Serbinë, madje ai deklaroi se kishte marrë mbështetje nga Putini të cilin për këtë çështje priste që ta takonte shumë shpejt.

Mbështetja e presidentit të Republikës Sërpska në vitin 2021, duke marrë në konsideratë investimet e realizuara nga Rusia në këtë republikë, janë shenja të qarta se Rusia e mbështet Serbinë duke krijuar kushtet për rritjen e pavarësisë së tyre në ekonominë e Serbisë, duke e bërë atë një objektiv për investimet strategjike Ruse në Ballkanin Perëndimor.

15. Sa i përket Republikës së Kosovës, Rusia ka qenë shumë aktive për të bllokuar në çdo rast anëtarësimin e saj në organizatat ndërkombëtare. Propaganda e mediave ruse në Ballkan ka përjetuar rritjen e publikimeve të rreme për Kosovën vitet e fundit përmes mediave dhe ueb-faqeve të ndryshme me Sputnikun në krye. Në shumë vende përhapja e lajmeve të rreme konsiderohet si kërcënim i sigurisë kombëtare.

Në vazhdimësi të objektivave të Ministrisë së Jashtme të Rusisë, Kosova sulmohet nga propaganda e rreme e Sputnikut në të gjitha gjuhët, me qëllim që të pasqyrohet si një shtet i dështuar në komunitetin ndërkombëtar. Një pikë tjetër me anë të së cilës Rusët e sulmojnë Kosovën, është edhe lidhja e disa qytetarëve të Kosovës me krimin e organizuar, numrin e madh të qytetarëve të Kosovës në të kaluarën si luftëtarëve të huaj në Siri dhe Irak.

Në vazhdimësi të politikës antishqiptare, diplomacia ruse në datën 4 shtator 2019, nëpërmjet zëdhënëses së Ministrisë së Jashtme të Rusisë, znj. Maria Zaharova, deklaroi se diplomacia ruse ka identifikuar si një rrezik të madh që i kërcënohet në të ardhmen e afërt Ballkanit dhe Evropës nga terroristët shqiptarë. Konkretisht ajo deklaroi si shqetësim ndërkombëtar se:

"Në vëmendjen tonë Kosova vazhdon të jetë një kështjellë e terrorizmit. Shqiptarët kosovarë të rekrutuar dhe të stërvitur tek ISIS-i, po kthehen në rajon nga zonat e luftës. Ata e dinë ku po kthehen. Kjo përbën një gropë të zezë, ata mendojnë se mund të ripërtërihen dhe pastaj të përdorin forcën në një rajon tjetër. Kjo çështje krijon rreziqe të dukshme sigurie në Ballkan dhe në Evropë".

Alarmet antishqiptare të diplomacisë ruse për të ashtuquajturin "rrezik terrorist shqiptar" janë hiperbola të dezinformimit klasik rus. Padyshim që kjo propagandë është e pabesueshme për dy arsye.

Së pari: Rusia në datën 24 gusht 2014, pushtoi Ukrainën duke shkaktuar mbi 4500 të vrarë, duke vazhduar edhe sot ta kërcënojë se do ta pushtojë.

Së dyti: Rusia është një nga shtetet që renditet në vendet e para sa i përket "kontributit" në furnizimin me mbi 6000 luftëtarë të huaj xhihadistë të cilët kanë luftuar për/me ISIS-in dhe JN-in.

Të mos harrojmë që ministrat e mbrojtjes së ISIS-it kanë qenë shtetasit Tarkhan Tayumurazovich Batirashvili, ose ndryshe a.k.a. Omar al-Shishani, "Omar Çeçeni" dhe pas vdekjes së tij Gulmurod Salimovich Khalimov, komandant ushtarak Islamik Taxhik, ish-kolonel dhe komandant i Forcave Speciale të policisë në MPB të Taxhikistanit deri në vitin 2015 kur iu bashkua ISIS-it.

Së fundi, është evidente se vendet e Ballkanit Perëndimor nuk kanë zhvilluar politika dhe veprime efikase, të cilat kanë si qëllim që të parandalojnë influencën e Rusisë dhe veprimet destruktive që ajo paraqet përpara këtyre vendeve dhe Republikës së Kosovës. Vitet e fundit Bosnia Hercegovina, Mali i Zi, Maqedonia e Veriut dhe Kosova janë përballur me aktivitete të shumta të propagandës ruse dhe të lajmeve të rreme nga media që pronarët dhe financuesit e tyre i kanë nga Rusia, të cilat shpërndajnë emisionet dhe lajmet e tyre në gjuhën serbe si p. sh. Sputnik dhe Russia Today (RT). Mediat ruse të cilat i prodhojnë materialet e tyre në gjuhën serbe, si kanë si target komunitetin serb i cili jeton në komunat serbe në veri të Kosovës. Përmes këtyre mediave, ata shpërndajnë lajme të rreme duke kontribuar në rritjen e frikës së këtyre banorëve. Qeveria e Albin Kurtit në të ardhmen duhet që të jetë më e vëmendshme sa i përket kontrollit të lajmeve dhe kundërshtimit të këtyre narrativave anti-perëndimore.

The post Rreziku rus në Ballkanin Perëndimor appeared first on Telegrafi.

Adrian Anthony Gill dhe “artistët” që rikthyen “Prefektin” në teatër: Me shqiptarin më së keqi tallet … shqiptari!

Posted: 04 Dec 2021 08:13 AM PST

Në vitin 2006, Adrian Anthony Gill e boton një shkrim në "Sunday Times". Shkrimi me titull "Shqipëria, toka që koha e harroi", është hequr nga interneti në bazë të ankesave të shqiptarëve që e kanë cilësuar si antishqiptar, racist e të mbushur me të pavërteta. Këtë vendim e merr trupi rregullator – Komisioni i Ankesave – që përfshin botuesit kryesorë të Britanisë së Madhe.

I mbaj mend reagimet kundër këtij shkrimi, në forume e në mediat e Shqipërisë. Kanë reaguar edhe shqiptarët e Kosovës. Por, në Shqipëri nuk kishte shumë reagime kur, po atë vit, Maks Velo e ofendoi shqiptarin e Kosovës me zhargonin fashist të regjimit të Milosheviqit. Njësoj si Gilli Shqipërinë.

Arsyeja pse i rikthehem këtij shkrimi është se këto ditë në Tiranë u inskenua, sërish, "Prefekti" – këtë herë me regji të Spiro Dunit e me Arben Derhemin në rolin kryesor (që bënte zhurmë për mbrojtjen e ndërtesës së vjetër të Teatrit Kombëtar, po që shpejt i tradhtoi shokët); një "komedi" që e baltosi një intelektual e patriot si Qazim Mulleti dhe që e shkatërroi jetën e gruas e fëmijës të vetëm të tij, Reshitit (që përfunduan të përbuzur nëpër kampe). Reshiti u internua si i ri, del nga internimet si plak. I tallur gjithmonë, si "Shiti" i "Prefektit". Prandaj, nuk u martua e as krijoi familje. "A ka më fatkeq se unë? Gjithë jetën u talla, u përqesha, me emrin tim u abuzua. Cili djalë do të sillej ashtu me një baba aq të mirë, të mrekullueshëm si i imi, që ishte i kulturuar, që kishte dhënë ndihmesën për Shqipërinë, që kishte studiuar e mbaruar universitetet dhe e kaloi jetën në mërgim, larg atdheut", ka thënë ai (siç citohet nga një dokumentar i përgatitur nga gazetarja Admirina Peçi).

Duhet të përsëritet kjo: Qazim Mulleti ishte poliglot, i shkolluar në Turqi e në Austri, patriot që luftoi edhe për Kosovën e që si prefekt i Tiranës i realizoi ndërtesat më moderne të asaj kohe, që edhe sot janë identitet i qendrës së kryeqytetit të Shqipërisë.

E, ai ende tallet … nga Njeriu i Ri shqiptar i "demokracisë".

Por, të kthehemi te shkrimi kontrovers i Gillit, që vërtetë është tallës ndaj shqiptarëve dhe që nuk të bën të ndihesh mirë kur e lexon. Por, fyese është edhe rivënia në skenë e "Prefektit" – sidomos kur dihet se artistët, në botën normale e humane, kanë për detyrë t'i afrojnë njerëzit e të mos krijojnë ndarje e konflikte.

Gill shkrimin e tij e nis me fluturimin me kompaninë "Albatros Airways". Sipas tij, shqiptarët janë të vetmit që i emërtojnë aeroplanët me emrin e një zogu që është sinonim i fatkeqësisë e që, në rastin e Shqipërisë, nuk i afrohet Adriatikut (që prek brigjet e Shqipërisë).

Për të Shqipëria është vend për të qeshur; është edhe tragjik. E përqesh Tiranën ku ballafaqohen arkitektura fashiste me atë komuniste, ndërsa për Edi Ramën thotë se – meqë Njeriu i Ri shqiptar më 1992 nuk mundte të ndryshonte asgjë pas mizërisë dhe monotonisë 50-vjeçare komuniste – solli "ndriçim" me ngjyrat të cilat kompania angleze "Homebase" nuk mundte t'i shiste.

E përmend se Traktati i Londrës i vizatoi kufijtë e Shqipërisë për të kënaqur Serbinë, Greqinë e Rusinë, e për t'i lënë shumicën e shqiptarëve jashtë shtetit të ri, sidomos Kosovën. Ndërkaq, shton se Shqipëria u bë vend i eksperimenteve ku Ahmet Zogu u bë monarku i fundit i vetëshpallur në Evropë, një burrë që edhe Charlie Chaplinin do ta bënte të dukej serioz (e që pas pushtimit nga Italia, sundoi nga hoteli luksoz "Ritz" në Londër). Për Enver Hoxhën ka thënë se ishte një nga diktatorët më të çuditshëm të Luftës së Ftohtë që e bëri Shqipërinë shtetin e vetëm maoist në Evropë.

Gill ka shkruar se Shqipëria është vatër e tregtisë së seksit në Evropë; se shqiptarët i kontrabandojnë në Perëndim femrat nga Ukraina e nga Moldavia; se e kontrollojnë tregun më të madh të armëve ilegale, me kallashnikovin më të lirë që mund të blihet. Pas viteve të talljeve e pushtimeve thotë se shqiptarët u bënë të frikshëm. Flet për hakmarrjen dhe foshnjat që lindin për të vdekur, për çka Kanunin e Lekë Dukagjinit e quan "Doracak për vrasësit". "Prandaj, shqiptarët janë të mirë në organizimin e krimit", thotë ai. Ndërsa, shqipja për të është një gjuhë që ka pak gjuhë të njohura të përafërta me të (e me shumë shkronja). "Thonë se është e pamundur ta mësosh shqipen pas moshës dyvjeçare. Thonë se ka theks të rëndë. Fakti se nuk e flet askush tjetër, është kod i gatshëm për kriminelët", shton ai.

Ai flet edhe për ndarjet mes toskëve dhe gegëve. Gegët thotë se janë të ashpër, të paprekshëm, agresivë; jugorët janë të edukuar, të civilizuar, të italianizuar. "Si Anglia"! Tallet me mënyrën e jetesës së fshatarëve, pranë bagëtive, si në Evropën e shekullit XVI; tallet edhe me bunkerët kudo, të ndërtuara nga paranoja e Enver Hoxhës.

"Industria më e madhe në Shqipëri është spastrimi i parave dhe ndërtimtaria, si mënyrat më të lehta për ta kthyer vesin në virtyt. Ka mijëra ndërtesa pa kulm apo pa dritare, me flamurin ikonik shqiptar tek valon e që, përshtatshëm, është shqiponja me dy krena që sheh në dy drejtime të njëjtën kohë", thotë ai. "Shqipëria është rrethuar përherë nga armiqtë, por është ndarë edhe mes vete".

Shkrimi i Gillit dhe reagimet e shqiptarëve ndaj tij ta kujtojnë një rrëfim të Skënder Luarasit që ishte kundërshtar i madh i Ahmet Zogut. Në një udhëtim për në Bari, me një italian që e quajti Zogun të shëmtuar, Luarasi reagon. "Kë shan ti mor mut! Mbretin tonë?! E ke parë more sa i bukur, i gjatë e i drejtë si selvi është, dhe atë Viktor Emanuelin tuaj e përdor për lugë këpucësh po të dojë! Po sa gjuhë flet mbreti ynë, i juaji nuk di fjalë në italisht more qyqan", citohet të ketë thënë ai (sipas Ilir Kadisë që e kishte dëgjuar këtë rrëfim nga Omarët e Gjirokastrës).

Morali i këtij rrëfimi me Skënder Luarasin mëtohet të jetë ky: Jashtë Shqipërie Shqipëria nuk shahet! E brenda, po, të shahet e të përdhoset!

Gazetari Adrian Anthony Gill vdiq më 2016. Në In Memoriamet e publikuara pas vdekjes së tij u cilësua si "një nga stilistët më të mëdhenj të gazetarisë moderne" dhe si "gjigant mes gazetarëve". Kur është fjala te Komisioni i Ankesave, deri më 2010 ishin 62 të tilla kundër tij. Sepse, ai nuk është marrë, si me inat, veç me shqiptarët. Më 1997 uellsianët i cilësoi si "llafazanë dinakë, gënjeshtarë të pamoralshëm, trollë të vegjël të vonuar, të paarsyeshëm, të errët, të shëmtuar e të ashpër". Për kontenë e Norfolkut ka thënë se është "hernia në fund të Anglisë". I ka tërbuar aktivistët për mbrojtjen e shtazëve, kuzhinierët e pronarët e restoranteve, të famshmit e Britanisë së Madhe, grupet e caktuara shoqërore, si homoseksualët (për shqiptarët ka thënë se nuk e vendosin rripin e sigurisë në vetura, sepse e cilësojnë si simptomë të homoseksualizmit pasiv) …

Por, më 2006, Gilli ishte shumë i urryer nga shqiptarët, pa çka që në shkrimin e tij ka shumë të vërteta, p. sh. kur thotë se studenti është si vokacion meqë nuk kanë punë për të studiuar, apo se shqiptarët, me Skemat Piramidale, donin të jetonin pa punuar. Nuk ka gënjyer shumë as për krimin e organizuar, as për Ahmet Zogun e as Enver Hoxhën; as për armiqtë e jashtëm e as ata të brendshëm. Dhe, në mënyrë indirekte e fajëson të kaluarën komuniste. Por, kjo e kaluar nuk e ka veç një adresë e një emër për t'u fajësuar – Enver Hoxhën. Fajtorë ishin shumica që duruan dhe e përbuzën tjetrin. Si Reshitin, të birin e vetëm të Qazim Mulletit, që edhe fëmijët e tallnin. Kështu e rrëfen ai një episod të jetës së tij: "Morëm leje dhe dolëm në qytetin e Lushnjës. Në një moment më thotë nëna: 'Shiti, dikush po na thërret'! Më erdhi shumë keq, por u detyrova dhe i thashë: 'Non' nuk o t'u na thirr kush, po nga altopalanti jepet komedia e po na qeshin, po na tallin, po na vënë në lojë, po argëtohen'. Ajo m'u përgjigj: 'Na marrshin të keqen'! Dhe, unë i thosha vetes: 'Na i morën të gjitha, na çvatën, por na dëmtuan edhe imazhin tonë të mirë; tani ishim vetëm personazhe groteske, butaforike'. U larguam nga qyteti, dorë për dore, nënë e bir. Ecnim në drejtim të kampit të internimit"!

Kur jemi te Gilli, vlen të përmendet vepra "Guernica" e Picassos, e realizuar më 1937 kur Gjermania naziste bëhej gati për luftë e Hermann Goering – për ta testuar aviacionin, e gjoja për ta mbrojtur gjeneralin Franco – e bombardon qytetin Gernika. Bombardimi ishte i tmerrshëm, për çka Picasso inspirohet për pikturën e tij anti-luftë, "Guernica". Pas pushtimit nazist të Francës, Picasso nuk u largua nga Parisi. Gjatë një kontrolli të Gestapos, kur një oficer gjerman e sheh fotografinë e pikturës "Guernica", e pyet: "E ke bërë ti?" "Jo, e keni bërë ju!", përgjigjet Picasso.

Pra, për shumë tallje të të huajve, arsyet duhet kërkuar edhe te shqiptarët. Ndërsa, arti nuk bëhet për të qenë veç lajm që nxit veç debate koti, aq më pak për ta linçuar dikë apo për të hapur plagë të pashëruara. Përderisa nuk ka empati për vuajtjen e njeriut të vet, për të vërtetën, për të ardhmen e brezave të rinj, shqiptari do të tallet gjithmonë nga i huaji. Fatkeqësisht, shqiptari tallet më së shumti me veten. Prandaj, në pjesën më të madhe të shkrimit të Gillit bashkautorë janë shqiptarët. Përfshirë Spiro Dunin e Arben Derhemin. Sepse, siç ka thënë Faik Konica në një shkrim të botuar në "Albania", më 1897: shqiptarët janë të prirë për të përmendur armiqtë, si dhelpërinë e grekut, gjarpërinë e shqeve (serbëve) dhe trashërinë e halldupëve (osmanëve dhe atyre që ua mbajnë anën atyre), por nuk e pranojnë këtë: se armiqtë e Shqipërisë janë shqiptarët, e jo të tjerët.

The post Adrian Anthony Gill dhe "artistët" që rikthyen "Prefektin" në teatër: Me shqiptarin më së keqi tallet … shqiptari! appeared first on Telegrafi.

Dekomunistizimi si parandalim për diktaturën e së ardhmes

Posted: 04 Dec 2021 07:07 AM PST

Dekomunistizimi është një proces i gjatë, maratonë, jo kros 100-metërsh, dhe në Shqipëri ai është ende në hapat e parë. Edhe shoqërisë gjermane së pasluftës iu deshën pothuajse kaq dekada për të filluar seriozisht denazifikimin. Por, në Gjermani "detyrat e shtëpisë" u bënë qysh pas humbjes së luftës: tekstet e historisë u shkruan sakllam, gjyqi i Nurembergut dënoi 177 persona, televizionet dhe mediat e dënuan regjimin totalitar dhe qytetarët gjermanë sot e kësaj dite paguajnë dëmshpërblimin moral dhe financiar për hebrenjtë "gjermanë", ndaj të cilëve u shkaktua Holokausti.

Gjatë studimeve të mia në Universitetin J.W. Goethe të Frankfurtit, nëse ndonjë student e përdorte në orën e seminarit foton e Hitklerit, e bënte vetëm në bardhezi dhe me një X të madh përsipër. Kjo më ka mbetur fort në mendje dhe sa herë bie rasti ua përsëris studentëve dhe të rinjve, me të cilët më lidh mësimdhënia dhe puna.

Për shkak se në Shqipëri nuk janë bërë "detyrat e shtëpisë" – si dy gabimet më kryesore do të rendisja: 1) aprovimin (fatal) të ligjit 7501 që tjetërsoi pronën dhe 2) mungesën e ligjit të dekomunistizimit që bënte sens menjëherë pas rënies së regjimit komunist (procesi i dekomunistizimit është vështirësuar, por nuk është i pamundur).

Vështirësia më e madhe qëndron në faktin se pjesa më ortodoksale e socialistëve në pushtet – nostalgjikët, ish-bashkëpunëtorët e Sigurimit dhe të organeve represive, të zbuluar dhe të pazbuluar publikisht, si dhe të privilegjuarit e tjerë gjatë regjimit komunist – ka angazhuar një makineri të tërë propagandistike, që veçanërisht prej vitit 2013 e këtej po punon në mënyrë sistematike për ta shkruar historinë sipas një agjende të caktuar.

Ju ftoj të vëzhgoni me kujdes se kush promovohet dhe për cilat tema. Do të kuptoni se qëllimi i PS-së është rishkrimi dhe tjetërsimi i historisë së periudhës 1944-1991 përmes një narrative "moderne" që shkon përtej së majtës dhe së djathtës.

PS-ja është munduar nëpërmjet glorifikimit të së shkuarës komuniste që të krijojë idenë se ajo, si parti pasardhëse e PPSH-së, është shtetformuese dhe ka nxjerrë udhëheqës të mëdhenj si E.H. Këtë fabul e kanë përforcuar prej dekadash edhe historianë e studiues që ndikojnë direkt në breza studentësh dhe kanë akses të plotë në kanalet mediatike. Ka shumë pak zëra të pavarur që janë lejuar të shprehin një narrativë alternative për rolin e vërtetë të PPSH-së dhe të Hoxhës gjatë LANÇ-it.

Nxënësit që mbarojnë gjimnazet shqiptare nuk e kanë të qartë se komunistët pas luftës nuk krijuan një shtet, por një antishtet, në thelbin e të cilit ishte përndjekja dhe ekzekutimi i atyre që mendonin ndryshe. Këto janë fakte të pakontestueshme dhe PS-ja nuk është distancuar kurrë nga kjo e shkuar e saj e errët, por vazhdon t'i sugjerojë rinisë se ajo bën shtet (siç ka bërë në të shkuarën).

Ky proces i tjetërsimit të historisë ka nisur herët (qëkur përgjegjësit e dënuar të krimeve të diktaturës u shpallën të pafajshëm pasi PS-ja erdhi në pushtet në 1997), por tani ka arritur pikun në fazën e "restaurimit estetik të socializmit. Dhe, nuk ka ligj dekomunistizimi që ta ndalë.

Atë e ndal vetëm një kundërstrategji, që vendos në thelbin e vet viktimat dhe qëndrestarët e diktaturës dhe jo persekutorët e tyre! Atë e ndal vetëm uniteti i komunitetit të të përndjekurve politikë që janë ndërgjegjja morale e shoqërisë shqiptare. Atë e ndal ndërgjegjësimi i të gjithë shoqërisë se kauza për moslejimin e manipulimit të historisë i drejtohet jo vetëm së tashmes, por veçanërisht së ardhmes.

Sepse, dekomunistizimi është shumë më tepër se një paketë ligjore që ndalon dhe censuron: ai duhet trajtuar si garanci që parandalon një diktaturë të re.

The post Dekomunistizimi si parandalim për diktaturën e së ardhmes appeared first on Telegrafi.

Lexo edhe:

Rapitful Shqip

Search This Blog