Çdo dite shoh dhe ndjej sesi ndjenjat njerezore shperbehen.
Sesi zhvleresohen dhe transformohet arsyeja per te cilen kemi ardhur ne jete, te jemi NJEREZ ne shpirt.
Ime bije e cila eshte ne moshe adoleshente me tha: Mami sot kur
ktheheha nga shkolla ishte vape e tmerrshme dhe kisha shume etje. Me
leket qe me kishin tepruar mendova te blija nje akullore ose nje uje,
por kur pashe nje plake ne trotuar ulur qe po lypte , mendova , une e
kam shtepine afer dhe do te rezistoja. Ndersa ai plaku me ato leke mund
te shtyje diten. Te bleje buke me aq leke sa une do t'i plotesoja nje
kaprico vetes , ai do te mund te shuaj urine e nje dite.
M'u mbushen
syte me lot dhe u ndjeva krenare. Asgje, asnje certifikate apo medalje
nuk mund te me jepte kete kenaqesi qe me dha arsyetimi i saj. I sjellim
femijet ne jete jo te jene te shkelqyer , por te jene NJEREZ ne shpirt
dhe te dine vleren e jetes .
Nuk munda dot t'i mesoja asaj se mbas atij plakut mund te qendronte dikush,
nje tutor, qe do te perfitonte nga bujaria e sime bije dhe mundesisht
nga ato leke qe ajo i fali plakut , ndoshta atij nuk do t'i ofrohej
asgje, ndoshta as nje cope buke per te shuar urine.
Jetojme ne kete bote te cmendur kur njeriu per njeriun eshte ujk dhe nuk kuptojme qe vetem i veshtiresojme jeten vetes.
Tek shihja femijen tim , mendoja se ky planet ka ende shprese.
A ka valle ?
|Eneida Dandessi |
loading...
Lexo edhe:
- Get link
- Other Apps
Labels
Opinione
Labels:
Opinione
- Get link
- Other Apps