Sigurisht, njerëzit mund të jetojnë fare mirë pa shpirt e pa ide, por halli është se nganjëherë ka njerëz që vdesin dhe derdhin gjakun në emër të një Ideje, siç ishte beteja e gjatë për lirinë dhe pavarësinë e Kosovës, e ushqyer më së shumti në Universitetin “paralel” të Prishtinës, apo ajo për hapjen e Universitetit shqiptar në Tetovë. Ideja e Universitetit është pjesë e kumtit të gjakut të derdhur të tyre (apo i lëvizjes studentore të ’90-ës në Shqipëri) dhe ai gjak shkelet e mohohet sa herë që shitet një notë apo diplomë, sa herë që ministra e qeveritarë zënë e bllokojnë poste në fakultet, sa herë që bëhen programe false për qejf të ministrisë, sa herë që studentët i japin diploma rektorit, sa herë që... lista është tepër e gjatë, për fat të keq. Për këtë gjak të derdhur, shqipja ka një fjalë të bukur: të rënët. Duket sikur motoja e pushtetarëve të sotëm, në të gjitha fushat, është: “Të ngremë nga balta dhe të rivrasim të rënët”. Vetëm se kjo vrasje e dytë është më e padrejtë, më e turpshme, më e rëndë dhe më masive, ngase bëhet nga “tanët” dhe riprodhohet qetësisht përditë.
Orgest Azizi
loading...
Lexo edhe:
