Në Mundsh – R.KIPLING (çmim Nobël, 1907)
Në mundsh ta ruash arsyen kur bota humbet fillin
E fajin ty ta hedh- dhe vetes ti besosh,
Sa herë të dyshojnë e s’të përfillin,
Por edhe dyshimet drejtë t’i gjykosh.
Në mundsh të të rrish në pritje, në pritje pa u lodhur,
A, kur të urrejnë, urrejtje most ë ushqesh
Madje ndaj shpifjeve të rrish pa u folur
Me thjeshtësi, me to pa rënë ndesh.
Në mundsh të mendosh, por jo në shkatërrim
Të ëndërrosh por jo rob ëndërrimesh,
Dhe t’I trajtosh njëlloj e padallim
Ngadhnjim e shpartallim- burim mashtrimesh.
Në durofsh dot thëniet e tua të drejta
Në kurthe për tradhëtarët, kopukët të t’I kthejnë
T’I shohësh të thyera gjërat më të shrenjta
E prap t’I ndërtosh me vegla që nuk vlejnë.
Në mundsh fitoret që ke korrur t’I flijosh
Si në kumor, në një të vetme lojë,
Të rrezikosh, të humbësh, e prap t’ia fillosh
Dhe humbjen kurrë t’mos e zëshë në gojë
Në durofsh dot muskul, nerv, puls e zemër
Të të shërbejnë edhe kur gjithcka të duket e kotë,
E të qëndrosh kur s’ke më asgjë vec vullnetit
Që vec një fjalë “QËNDRO’ gjithnjë të thotë.
Në mundsh të flasësh me maskarenj, por nderin ta ruash
A të ecësh përkrah mbretit pa krenari që të verbon
Nëse armiku ose miku s’të bëjnë dot të vuash
Dhe gjithcka e cmon, por vec sa meriton.
Në mundsh të mbushësh dy minuta aq të rënda
Me vepra që peshojnë-dije dhe mos ke asnjë dyshim
Se jotja do jetë bota me cka ka brenda
Dhe burrë do jesh o bir I im!
loading...
Lexo edhe:
