Vargu i tij orientohet drejt simbolit e alegorisë.
Poezia e tij është poezi lirike e frymëzuar nga problemi i ekzistencës së popullit shqiptar, e lidhur thellësisht me fatin historik e politik të njeriut shqiptar.
Përpunon tri fusha tematike, të cilat i përgjigjen tre faktorëve: dy janë të jashtëm-të huajtë (njëri është fqiu pushtues, i cili me vete sjell dhunë; kurse tjetri është i trupëzuar në indiferencën dhe dyfytyrësinë e Evropës plakë) dhe një i brendshëm (që janë puthadorët, gjarpërinjtë, kameleonët, minjtë, ushujzat e larot e tyre, të cilët për një rrotë veture-thotë poeti,shesin fatin e kombit.). Përballë të këtyre tri kategorive të së keqes Ali Podrimja vendos qëndresën heroike shqiptare. Në veprimtarinë e tij dallohen tri faza krijuese: nismëtare, të formimit e të kalitjes dhe fazën e pjekurisë artistike.
I. Thirrje, Shamijat e përshëndetjeve, Dhimbë e bukur. Në këto vëllime autori është i magjepsur nga e kaluara historike e kombit. Preken edhe probleme si: mërgimi politik dhe ekonomik, problemi social, i punës, etj.
II. Sampo, Torzo, Folja, Credo, Sampo 2, Drejtpeshimi, Lum Lumi. Autori është gjithnjë i preokupuar me fatet e kombit dhe të Kosovës. Në këtë fazë gërshetohen përjetimet intime të përditshmërisë së poetit. Shprehja poetike e Podrimes pasurohet edhe me ironi dhe groteskë.
Lum Lumi - përmbledhje me poezi. Poeti është i preokupuar me problemin e të keqes në histori, me çka dëshmon se ajo nuk është zbulim i të sotmes, por trashëgim nga lashtësia.
Të jetosh - Shqetësohet për dekadencën morale të njeriut në ditët e sotme. Podrimja është i prirur drejt dëshirës për krijimin dhe afirmimin e mitit të qëndrueshmërisë. Të keqeno - i kushtohet motivit të dashurisë.
Nuk kam bërë kurrgjë për Lumin - është karakteristike për pleksjen e personales dhe kolektives në një ind të vetëm. Autori e ndjen veten të fajshëm se nuk ka bërë të pamundurën për Lumin, të birin, edhe pse është përpjekur të bëjë gjithçka që është e mundshme. Ky është edhe një qortim i prindit, i cili kurrë nuk kënaqet me ato që ka bër për pasardhësin e vet.
III. Fund i gëzuar, Zari, Në bisht të sorrës, Buzëqeshje në kafaz, Burgu i hapur, Harakiri, Ishulli Aabania, Dielli i zi, Libri që nuk mbyllet.
Fund i gëzuar - e kaluara jepet përballë të sotmes. Përmes të kaluarës poeti synon të ndikojë në të sotmen dhe të ardhmen. Objekt trajtimi janë fati, krenaria, drama dhe tragjika e popullit shqiptar, e njeriut tonë në histori.
Poezi
1961-"Thirrje"
1963-"Shamijat e përshëndetjeve"
1967-"Dhimbë e bukur"
1969-"Sampo"
1971-"Torzo" / "Hija e tokës"
1973-"Foleja" 1976-"Credo" 1978-"Poema"
1980-"Sampo 2"
1981-"Drejtpeshimi"
1982-"Lum Lumi"
1988-"Fund i gëzuar"
1990-"Zari"
1994-"Në bisht të sorrës" / "Buzëqeshje në kafaz"
1998-"Burgu i hapur"
1999-"Hrakiri" / "Ishulli Albani"
2000-"Dielli i zi"
2001-"Libri që nuk mbyllet"
Nëse doni analiza letrare të veprave tjera kliko mbi analiza letrare
Ali Podrimja-krijimtaria letrare - analizë letrare apo kritikë letrare, Ali Podrimja analize,Ali Podrimja kritikë letrare,kritika letrare Ali Podrimja,Ali Podrimja kritika letrare,kritika letrare Ali Podrimja, Poezia e Ali Podrimjes kritike letrare,Ali Podrimja analize
Lexo edhe:
Poezia e tij është poezi lirike e frymëzuar nga problemi i ekzistencës së popullit shqiptar, e lidhur thellësisht me fatin historik e politik të njeriut shqiptar.
Përpunon tri fusha tematike, të cilat i përgjigjen tre faktorëve: dy janë të jashtëm-të huajtë (njëri është fqiu pushtues, i cili me vete sjell dhunë; kurse tjetri është i trupëzuar në indiferencën dhe dyfytyrësinë e Evropës plakë) dhe një i brendshëm (që janë puthadorët, gjarpërinjtë, kameleonët, minjtë, ushujzat e larot e tyre, të cilët për një rrotë veture-thotë poeti,shesin fatin e kombit.). Përballë të këtyre tri kategorive të së keqes Ali Podrimja vendos qëndresën heroike shqiptare. Në veprimtarinë e tij dallohen tri faza krijuese: nismëtare, të formimit e të kalitjes dhe fazën e pjekurisë artistike.
I. Thirrje, Shamijat e përshëndetjeve, Dhimbë e bukur. Në këto vëllime autori është i magjepsur nga e kaluara historike e kombit. Preken edhe probleme si: mërgimi politik dhe ekonomik, problemi social, i punës, etj.
II. Sampo, Torzo, Folja, Credo, Sampo 2, Drejtpeshimi, Lum Lumi. Autori është gjithnjë i preokupuar me fatet e kombit dhe të Kosovës. Në këtë fazë gërshetohen përjetimet intime të përditshmërisë së poetit. Shprehja poetike e Podrimes pasurohet edhe me ironi dhe groteskë.
Lum Lumi - përmbledhje me poezi. Poeti është i preokupuar me problemin e të keqes në histori, me çka dëshmon se ajo nuk është zbulim i të sotmes, por trashëgim nga lashtësia.
Të jetosh - Shqetësohet për dekadencën morale të njeriut në ditët e sotme. Podrimja është i prirur drejt dëshirës për krijimin dhe afirmimin e mitit të qëndrueshmërisë. Të keqeno - i kushtohet motivit të dashurisë.
Nuk kam bërë kurrgjë për Lumin - është karakteristike për pleksjen e personales dhe kolektives në një ind të vetëm. Autori e ndjen veten të fajshëm se nuk ka bërë të pamundurën për Lumin, të birin, edhe pse është përpjekur të bëjë gjithçka që është e mundshme. Ky është edhe një qortim i prindit, i cili kurrë nuk kënaqet me ato që ka bër për pasardhësin e vet.
III. Fund i gëzuar, Zari, Në bisht të sorrës, Buzëqeshje në kafaz, Burgu i hapur, Harakiri, Ishulli Aabania, Dielli i zi, Libri që nuk mbyllet.
Fund i gëzuar - e kaluara jepet përballë të sotmes. Përmes të kaluarës poeti synon të ndikojë në të sotmen dhe të ardhmen. Objekt trajtimi janë fati, krenaria, drama dhe tragjika e popullit shqiptar, e njeriut tonë në histori.
Poezi
1961-"Thirrje"
1963-"Shamijat e përshëndetjeve"
1967-"Dhimbë e bukur"
1969-"Sampo"
1971-"Torzo" / "Hija e tokës"
1973-"Foleja" 1976-"Credo" 1978-"Poema"
1980-"Sampo 2"
1981-"Drejtpeshimi"
1982-"Lum Lumi"
1988-"Fund i gëzuar"
1990-"Zari"
1994-"Në bisht të sorrës" / "Buzëqeshje në kafaz"
1998-"Burgu i hapur"
1999-"Hrakiri" / "Ishulli Albani"
2000-"Dielli i zi"
2001-"Libri që nuk mbyllet"
Nëse doni analiza letrare të veprave tjera kliko mbi analiza letrare
loading...
Lexo edhe: