Është për tu habitur se si njerëzit bëjnë vlerësime. Çuditërisht për njeriun, i cili është i mirë me njerëzit, shokët e ti, miqtë, e i dëgjueshëm ndaj punëdhënësit e shefave, i sjellshëm me të gjithë, të tjerët krijojnë mendime shumë të mira për të. Pas një kohe kur dëgjojnë se këto veti nuk i ka ndaj prindërve të vet, me automatizëm e ndryshojnë mendimin për të. Edhe mendimi ndryshon radikalisht! Nga "i miri" në "i keqi". Pse?! Nëse nga të gjithë njerëzit vetëm ndaj dy perso nave nuk qenka i mirë, ai mbetet me të gjithë të tjerët i mirë! Pse tani ky ndryshim mendimi për të? A ndodhë ky "ri-pozicionim" vetëm se bëhet fjalë për personat (prindërit) të cilët kanë qenë shkaktarë të krijimit të tij, e të cilët janë kujdesur një pjesë tē jetës së tyre për të? Po atëherë si mundet njeriu, i cili është i padëgjueshëm, i pasjellshëm, bile shpesh refuzues ndaj Krijuesit të tij, Krijuesit të prindërve të tij, të shokëve të tij, miqëve, shefave, të k