Ndarja brenda rrethit
Më ndave prej mitrës, që aq shumë e desha,
Sa lehtë, ushqehesha nëpërmjet kërthizës sate,
Mirë që këtë kanal ushqyes dikur nuk e kishe zbuluar,
Për ta ftohur e për ta bërë të njohur një të panjohur,
Ngjashëm si bëjnë disa të reja të sotme,
Vajza që nuk e ruajnë grykën ushqyese të fëmijve të tyre të nesërm,
Oksigjenin e merrja nëpërmjet damarëve tua,
Mirë që këto damar nuk i kishe ndotur me alkool, nikotinë e drogë,
Më ndave moj nëna ime e dashur prej kësaj dinastie,
Prej kësaj mbretërie që mbreti unë isha,
U gëzove, qave gëzueshëm, ndërsa unë me psherëtimë qaja vajtueshëm,
Qaja se më prishe një rehati, më hodhe në një zallahi,
Të mbushur përplot përgjegjësi, ndaj edhe qava me ngashërim,
Pas ca ditësh, disi u përshtata me mjedisin dhe në rrethinën e re,
Fillova edhe unë së bashku me ty të qeshi,
Kënaqesha teksa thithja qumësht prej gjirit tënd të ngrohtë,
Sakaq e sa keq, në vlugun e kësaj kënaqjeje, më mashtrove lehtas,
Ndonëse pa dashjen tënde, ashtu ishte rendi,
Kishe lyer gjinjtë me një erë që kundërmonte shumë keq,
Përmes këtij veprimi më the se më duhet të të ndajë prej gjirit,
Të kuptova disi,
Ndihesha keq së më duhej ta urreja atë që shumë e doja,
Fillova të ushqehesha me ushqim afërsisht që ushqeheshe dhe ti,
Në mbarimin e një dite të bukur teksa kërkoja shtratin për të pushuar,
Më kape për krahu mërzitshëm dhe ledhatueshëm, për të më thënë,
Tani e tutje biri im duhet të flesh i vetëm në dhomën tjetër,
Ia dhashë vajit së bashku me ty, fillimisht kundërshtova, por kot e kisha,
Kokulur u largova prej dhomës që kisha katër vjet që bëja gjumë të ëmbël,
Edhe pse isha i lodhur, tërë natën nuk futa gjumë në sy,
Vërdallë kokës më thumbonte mendimi për botën e për botërat,
Përse duhej ndarë prej gjërave që me afsh i dëshiron,
Ndonëse vetëm sa për ta bërë më të këndshëm takimin e radhës,
Përse duhej një pjesë e jetës të kalojë duke përqafuar përshtatjet,
Gjumi më kishte kapluar duke menduar rreth këtyre mëdyshjeve,
Vetëm ëndërra mi kishte plotësuar dëshirat,
Më thanë se duhet të shkosh në shkollë,
Kisha dëshirë, por tani duhej kaluar më shumë kohë larg teje,
Edhe pse i mërzitur, fillova mësuesen dhe shokët t’i shoh si një familje,
Pas disa kohësh dhe ngjarjesh titanike,
Nuk më tha ajo, por unë i thash se duhet regjistruar në fakultet,
Ndoshta nga tre muaj nuk mund të të shoh, ndaj edhe u mërzita,
Më fejuan me vajzën që shumë e dashurova,
Mbase para se ajo të më dashuronte,
Me vrik për mua erdhi dita e martesës,
Ashtu e përlotur më bëre gati dhomën e gjerdekut në shtëpinë tjetër,
Tani duhet ndarë edhe prej shtëpisë,
Në vend të shijimit të asaj nate të ngrohtë,
Unë ia fillova rrëshirës së mendimit,
Mitra, qumështi, dhoma, vendi dhe shtëpia,
Vargan fjalësh që më rraskapitën të tërin,
Më në fund duke mikluar gruan,
Fillova ta kuptoj urtësinë e jetës,
Kërkesat e nënës që dikur nuk i kuptoja sa duhej,
Tani që u bëra baba, hoqa edhe lëvozhgën e fundit të mëdyshjes.
Lexo edhe:
Më ndave prej mitrës, që aq shumë e desha,
Sa lehtë, ushqehesha nëpërmjet kërthizës sate,
Mirë që këtë kanal ushqyes dikur nuk e kishe zbuluar,
Për ta ftohur e për ta bërë të njohur një të panjohur,
Ngjashëm si bëjnë disa të reja të sotme,
Vajza që nuk e ruajnë grykën ushqyese të fëmijve të tyre të nesërm,
Oksigjenin e merrja nëpërmjet damarëve tua,
Mirë që këto damar nuk i kishe ndotur me alkool, nikotinë e drogë,
Më ndave moj nëna ime e dashur prej kësaj dinastie,
Prej kësaj mbretërie që mbreti unë isha,
U gëzove, qave gëzueshëm, ndërsa unë me psherëtimë qaja vajtueshëm,
Qaja se më prishe një rehati, më hodhe në një zallahi,
Të mbushur përplot përgjegjësi, ndaj edhe qava me ngashërim,
Pas ca ditësh, disi u përshtata me mjedisin dhe në rrethinën e re,
Fillova edhe unë së bashku me ty të qeshi,
Kënaqesha teksa thithja qumësht prej gjirit tënd të ngrohtë,
Sakaq e sa keq, në vlugun e kësaj kënaqjeje, më mashtrove lehtas,
Ndonëse pa dashjen tënde, ashtu ishte rendi,
Kishe lyer gjinjtë me një erë që kundërmonte shumë keq,
Përmes këtij veprimi më the se më duhet të të ndajë prej gjirit,
Të kuptova disi,
Ndihesha keq së më duhej ta urreja atë që shumë e doja,
Fillova të ushqehesha me ushqim afërsisht që ushqeheshe dhe ti,
Në mbarimin e një dite të bukur teksa kërkoja shtratin për të pushuar,
Më kape për krahu mërzitshëm dhe ledhatueshëm, për të më thënë,
Tani e tutje biri im duhet të flesh i vetëm në dhomën tjetër,
Ia dhashë vajit së bashku me ty, fillimisht kundërshtova, por kot e kisha,
Kokulur u largova prej dhomës që kisha katër vjet që bëja gjumë të ëmbël,
Edhe pse isha i lodhur, tërë natën nuk futa gjumë në sy,
Vërdallë kokës më thumbonte mendimi për botën e për botërat,
Përse duhej ndarë prej gjërave që me afsh i dëshiron,
Ndonëse vetëm sa për ta bërë më të këndshëm takimin e radhës,
Përse duhej një pjesë e jetës të kalojë duke përqafuar përshtatjet,
Gjumi më kishte kapluar duke menduar rreth këtyre mëdyshjeve,
Vetëm ëndërra mi kishte plotësuar dëshirat,
Më thanë se duhet të shkosh në shkollë,
Kisha dëshirë, por tani duhej kaluar më shumë kohë larg teje,
Edhe pse i mërzitur, fillova mësuesen dhe shokët t’i shoh si një familje,
Pas disa kohësh dhe ngjarjesh titanike,
Nuk më tha ajo, por unë i thash se duhet regjistruar në fakultet,
Ndoshta nga tre muaj nuk mund të të shoh, ndaj edhe u mërzita,
Më fejuan me vajzën që shumë e dashurova,
Mbase para se ajo të më dashuronte,
Me vrik për mua erdhi dita e martesës,
Ashtu e përlotur më bëre gati dhomën e gjerdekut në shtëpinë tjetër,
Tani duhet ndarë edhe prej shtëpisë,
Në vend të shijimit të asaj nate të ngrohtë,
Unë ia fillova rrëshirës së mendimit,
Mitra, qumështi, dhoma, vendi dhe shtëpia,
Vargan fjalësh që më rraskapitën të tërin,
Më në fund duke mikluar gruan,
Fillova ta kuptoj urtësinë e jetës,
Kërkesat e nënës që dikur nuk i kuptoja sa duhej,
Tani që u bëra baba, hoqa edhe lëvozhgën e fundit të mëdyshjes.
Iljasa SALIHU
loading...
Lexo edhe:
