E pashë një mëngjes tek ecte me shpejtësi me flokët bojë mjalti, qe ia merrte era dhe mendova: "Kësaj femre nuk ja vlen t'i flasësh, është veçse një hipokrite, që jeton në vetmi dhe që i pëlqen vetmia"
I kalova pranë dhe mendova mos isha gabuar, por jo, sytë e saj flisnin më tepër se shumë gojë llafazane.
Ata sy vështronin rreth e rrotull, si për të zbuluar kush tjetër ishte duke e parë atë në këtë moment.
Sa sy të çuditshëm dhe te turbullt.
Jo ishte e kotë t'i flisja, megjithëse kishim kaq kohë që shkëmbenim e-maile dhe mesazhe shkrimesh, ajo nuk ishte gjë tjetër, veçse një plazmë fallco që donte të ishte gjithmonë sa më larg njerëzve...........
Shkruar nga: Blertina Bislimi
ese shqip,hipokritja,ese per hipokriten,hipokritin,ese
loading...
Lexo edhe: