“Rrëfimet vrastare që ende shkruhen nga Serbia” plus 1 more Telegrafi Opinione

Rrëfimet vrastare që ende shkruhen nga Serbia

Posted: 27 Feb 2019 11:55 PM PST

Më 14 qershor 1999, duke kaluar nëpër qytetin e djegur të Gjakovës, kam shkuar në Fushë të Mejes. Kur kam zbrit nga makina, një frymë trishtimi më thoshte se të gjithë i kanë vrarë.

Më 27 prill 1999, serbët në Meje kishin kryer kasaphane, duke vrarë 376 meshkuj nga 15 fshatra të Gjakovës – që nga mosha 15-vjeçare (ne mesin e tyre ishin edhe katër gra nga Korenica: Monika Malaj, Klaudia Malaj, Mire Palokaj dhe Ajne Binakaj). Bilanci i tmerrshëm numëronte edhe 38 fëmijë të vrarë.

Nga prapa na erdhi një za plake që gjëmonte: “O djemtë e, mi kuku për mu”. Tre djemtë e saj ishin ndaluar në Meje dhe ishin ekzekutuar. Ky krim makabër kishte ndodhur shtëpi për shtëpi, në një rajon të tërë.

Ne fushë gjetëm kryqe të vegjël të shqiptarëve të besimit katolik, që u kishin rënë nga qafa gjatë ekzekutimit. Tek livadhi i kumbullave ishte kapela e shpuar nga plumbat, e një kleriku fetar. Na thane se mund të jetë kapela e Sheh Ramës.

Karta të djegura identiteti dhe çelësa të makinës ishin shpërndarë në vende të ndryshme. Para ekzekutimit, serbët kishin kryer disa veprime – duke djegur shtëpitë, duke djegur identitetin; duke ekzekutuar dhe bartur trupat ne Batajnicë.

Në 24 rivarrime të mëdha ne Fushë të Mejes, pasi trupat e meshkujve të vrarë i sillnin nga Serbia në thasë me kodin Batajnica dhe me numër serik të varrezave, të gjithë betoheshin se ky vend flet për fundin historik të Serbisë në Kosovë.

376 burra, gra dhe fëmijë i kishte sjellë Serbia në Fushë të Mejes; ata që i kishte vrarë dhe marrë të vdekur me kamion për t'i dërguar në fushën e njësisë speciale të policisë në afërsi të Beogradit.

Ky rrëfim vrastar, si dhe shumë të tjerë si ky, na thoshte sa herë se Serbia ka marrë fund, se e ka humbur çdo akt të mundshëm juridik dhe politik në Kosovë. Por, rrëfimi vrastar të mashtron .

U mashtruam. Serbia nuk kishte marrë fund. Ndërtuam shtet të korruptuar me elemente kriminale. Serbia po ruan status quon. Veriu i Mitrovicës mbeti mollë sherri: kishat ortodokse serbe dhe decentralizimi e dëmtuan pavarësinë e Kosovës.

Heroizmi dhe patriotizmi deri në sakrificë, nuk po na hyn dot në punë. Asnjëherë nuk e shikuam veten në pasqyrë të historisë se në emër të patriotizmit e shkatërruam Kosovën.

Rrëfimi i dytë vrastar na parathotë se Serbia po e cenon pavarësinë e Kosovës, politikisht ne veri dhe në aspektin "kulturor" (politik) duke ju dhënë kishave dhe enklavave serbe ekstra territor. Autonomi mbi Autonomi.

Shkatërrimi që ia bëmë Kosovës nuk parathotë dënimin e kriminelëve të Mejes, por të ushtarëve tanë për krime të supozuara që mund të jenë një pikë uji në shkretëtirë në krahasim me barbarinë e orkestruar nga tërë sistemi ushtarako-policor i Serbisë në Meje.

Rrëfimi i dytë vrastar na parathotë se dështuam të krijojmë shtet, prandaj në një shtet të dështuar mund të flasësh për hyrje të Serbisë nga dera e pasme e historisë dhe se duhet të harrosh Fushën e Mejes dhe lumin e Drinit në Krushë të mbushur me kufoma. Shumë e shumë krime tjera.

Kthimi i Serbisë me bekimin e ndërkombëtareve në dialog, na parathotë se me 14 qershor 1999 plaka me veshje kombëtare ka vajtuar humbjen e tre djemve pa e ditur se nuk ka mbaruar lufta.

Rrëfimi i tretë nuk është vrastar. Mund ta shkruajnë Gjergj Fishta, De Rada dhe Naim Frashëri; ai flet për bashkimin e shqiptarëve në kohë sfidash historike, por është vetëm një rrëfim romantik.

The post Rrëfimet vrastare që ende shkruhen nga Serbia appeared first on Telegrafi.

Serbia s’ia doli të na vrasë optimizmin, shqiptarët po: Na topitën!

Posted: 27 Feb 2019 11:57 AM PST

Më akuzuan se jam pesimist, se po shoh veç zi.

E mbrojta veten se kjo nuk është e vërtetë dhe se gjithë jetën kisha qenë optimist.

Realisht, kohëve të fundit optimizmi im është topitur, është mpirë.

Le ta shpjegoj më mirë:

Në filmin “Braveheart’ me Mel Gibsonin, kur kryeprotagonisti (William Wallace) e sheh se beteja është e humbur, në një çmenduri dëshpërimi, lëshohet me kalin e tij, në ndjekje të mbretit anglez dhe një fisniku skocez që i maskuar ishte rreshtuar me anglezët.

Kur u afrohet, skocezi me maskën e hekurt ndalet për dyluftim.

Mirëpo, edhe pse shpërthen nga energjia e mllefi i hakmarrjes për tradhti, sapo ia heq maskën, Wallace lëshohet, mpihet, ndalet, çdo fuqi e lë dhe këputet përdhe.

Çdo forcë, çdo dëshirë, çdo shpresë iu fashit, iu topit trimit legjendar skocez.

Çfarë kishte ndodhur?

***

– Kam qenë 16 vjeçar kur babai e axha patën mbetë pa punë, e 15 anëtarë pa t’ardhura, po isha optimist;

– Vëllau im i vetëm u pat helmu më 1990, po isha optimist;

– Fill pas kësaj, vëllau u dasht me ikë jashtë (tetë vjet pa e pa shtëpinë), po isha optimist;

– S’mujta me kry as shkollë t’mesme qysh duhet e as fakultet prej serbëve, po isha optimist;

– Vuajtje, frikë e pasiguri, po isha optimist;

– Ia krisi lufta, po isha optimist;

– Më 26 shtator 1998, ma vranë motrën e madhe, 28 vjeçe, djalin e saj dyvjeçar, burrin e saj 31-vjeçar, po s’arritën t’ma vrasin optimizmin;

– Më 30 prill 1999, ma vranë të vetmin axhë, 44 vjeç, po jo optimizmin;

– Më 6 maj 1999, ma vranë gjyshin (85 vjeç), gjyshen (83) dhe çikën e dajës 21 vjeçe, po nuk mundën me ma vra optimizmin;

– Serbët ma kanë vra shokun e shpirtit, m’i kanë vra 11 kushëri e 14 nxënës, fytyrat e të cilëve ende i shoh e i kujtoj, po gjithmonë kam qenë optimist;

– Krejt rinia m’ka shku hallakamë kështu, po gjithmonë kam qenë optimist.

Gjithmonë!

***

Wallace u fishk, u mpi, u topit, e la çdo forcë kur pa se skocezët u tradhtuan nga udhëheqësit e tyre.

Madje, Wallace shembet përdhe kur sheh se edhe ai, në të cilin kishte besuar më shumë (Robert the Bruce), e kishte tradhtuar.

Njerëz, Kosova është tradhtuar (nuk àsht e thane në kuptimin klasik të fjalës).

Është tradhtuar dhe është lënë n’lloq nga udhëheqësit e saj.

Prandaj, jemi zhgënjyer.

Prandaj jemi topitur.

Prandaj, jemi mpirë.

Prandaj, jo që na është zhdukur, por shpresa dhe optimizmi na janë topitur.

Dhe, besoj se kështu ndjehen shumë nga ne!

Dhe, kështu do të jetë derisa të dalë një lider që na e kthen shpresën.

Me këta që i kemi, pozitë e opozitë, do të rrënohemi edhe më!

Edhe më!

The post Serbia s'ia doli të na vrasë optimizmin, shqiptarët po: Na topitën! appeared first on Telegrafi.

Lexo edhe:

Rapitful Shqip

Search This Blog