Skip to main content

“Revolucioni që i nevojitet Evropës” plus 2 more Telegrafi Opinione

“Revolucioni që i nevojitet Evropës” plus 2 more Telegrafi Opinione


Revolucioni që i nevojitet Evropës

Posted: 17 Dec 2018 02:17 AM PST

Guy Verhofstadt

Protestat spontane të rrugëve në Paris gjatë muajit të kaluar vijnë pothuajse saktësisht 50 vjet pas revoltës masive të majit 1968. Por kjo nuk do të thotë se të dy ngjarjet janë të krahasueshme. Les événements de mai 1968 ishte një kryengritje anarkiste nga studentët dhe punëtorët kundër tradicionalizmit dhe autoritarizmit të dukshëm të presidentit Charles de Gaulle. "Jelekverdhët" e sotëm, ndryshe, kanë larguar debatin intelektual dhe politik dhe shpejt u degjeneruan në një turmë trazirash.

Ajo që nisi si një protestë e denjë e shkallës së mesme kundër një takse të re për karburantin është rrëmbyer nga banditë profesionalë dhe ekstremistët që luftojnë kundër emigrantëve, Bashkimin Evropian dhe presidentin francez Emmanuel Macron. "Parisi po digjet", tha Steven Bannon, ish-këshilltar i populistit i presidentit të SHBA-së, Donald Trump, në një paraqitje të kohëve të fundit së bashku me Marine Le Pen të së djathtës alternative ekstreme (ish-Froni Kombëtar). Sipas Bannon, "Jelekverdhët janë pikërisht të njëjtit lloj njerëzish që zgjodhën Donald Trumpin dhe që votuan Brexitin."

Më keq akoma, aktivizmi ekstremist është përhapur tashmë në Belgjikën dhe Holandën fqinje, të cilët tani kanë një lëvizje të vetën të jelekverdhëve. Dhe në Itali, Matteo Salvini, ministri i brendshëm ksenofobik, i ka kapitalizuar trazirat për të nisur një sulm kundër politikave të Macronit. Pa llogarit se Italia është në nevojë edhe më të dëshpëruar sesa Franca për një axhendë reformash të stilit të Macronit.

Fakti që agjitatorët e të djathtës alternative djathtë po përdorin lëvizjen e jelekverdhëve si një platformë për të shtrembëruar urrejtjen dhe gënjeshtrat duhet të shqetësojë të gjithë evropianët. Në një mënyrë apo një tjetër, shumë nga partitë dhe lëvizjet populiste të sotme marrin mbështetje financiare nga Kremlini. Ka një numër gjithnjë në rritje provash që sugjerojnë se referendumi i Brexitit i Mbretërisë së Bashkuar i vitit 2016 u ndikua nga "para të errëta" nga Rusia. Dhe trollët rusë kanë vazhduar të nxisin urrejtje islamofobe në të gjithë Evropën Perëndimore.

E djathta alternative ka qenë shumë e suksesshme në shfrytëzimin e frikës së njerëzve për të dëmtuar zgjidhjet globale për sfidat globale siç janë emigracioni dhe ndryshimet klimatike. Për ata që përpiqen të arrijnë qëllime, mesazhi i krahut të djathtë në lidhje me refugjatët dhe emigrantët që fillojnë punë dhe shkatërrimin e kulturës evropiane mund të rezonojë fuqishëm. Dhe për ekonomitë rurale që përballen me taksa pak më të larta të karburantit, është me vend të besohet se ndryshimi i klimës është thjesht një mashtrim i përhapur nga elitat politike dhe "mediat".

Një kundërlëvizje kundër një dezinformimi të tillë ka kohë që ka kaluar. Hapi i parë për të frenuar rrjedhën populiste euroskeptike është të tregosh të vërtetën dhe të nxjerrësh në pah gënjeshtrat. Por të mos jemi naivë. Kundërshtimi i kërcënimit të të djathtës alternative për shoqëritë tona do të kërkojë gjithashtu reformë të thellë.

Një kritikë e zakonshme populiste e BE-së është se ajo funksionon në mënyrë jo transparente dhe të pakuptueshme. Megjithatë, BE-ja tenton të jetë mjaft e dobët përballë sfidave globale. Pavarësisht pretendimeve të populistëve për tejkalim, institucionet evropiane pothuajse gjithmonë bëjnë "shumë pak, shumë vonë". Kjo duhet të ndryshojë rrënjësisht. Ne duhet ta bëjmë BE-në shumë më demokratike, transparente dhe efikase – që do të thotë, më sovrane – sesa është sot.

Kjo nuk kërkon që ne të rishpikim rrotën. Duhet thjesht të kthehemi tek idetë e etërve themelues të Evropës: Jean Monnet, Paul-Henri Spaak, Robert Schuman, Alcide de Gasperi dhe të tjerë. Këta liderë kishin një vizion të qartë të një bashkimi më të thjeshtë dhe më të fortë, të udhëhequr jo nga një komision prej 28 anëtarësh, por nga një qeveri e vërtetë me 12 ministra. Ata do të lejonin që evropianët të votonin drejtpërsëdrejti për një parlament me kompetenca të plota dhe autoritet legjislative dhe pa sistemin e unanimitet që i ka lejuar shtetet anëtare mashtruese, si Hungaria, t'i lidhnin duart të gjithë bllokut.

Duhet vetëm të kthehemi tek idetë e etërve themelues të Evropës: Jean Monnet, Paul-Henri Spaak, Robert Schuman, Alcide de Gasperi dhe të tjerë. Këta liderë kishin një vizion të qartë për një bashkim më të thjeshtë dhe më të fortë, të udhëhequr jo nga një komision prej 28 anëtarësh, por nga një qeveri e vërtetë me 12 ministra.

Mbi të gjitha, ne nuk duhet të barazojmë demokracinë liberale me status quo-n, që siguron vendimmarrje të ngadaltë dhe të vështirë. Nëse BE-ja papritur do të merrte vendime kolektive me shumicë të thjeshtë, problemet me të cilat ajo përballet nuk do të dukeshin më të vështira. Më në fund, Evropa do të ishte në gjendje të qëndronte vetë në këmbë dhe të trajtonte problemet e qytetarëve të saj.

Për shembull, me një ushtri evropiane që shërben si një shtyllë autonome brenda NATO-s, BE-ja nuk do të duhej më të varej nga SHBA-ja për vendimet e sigurisë. Me një treg të vetëm dixhital, do të lindnin më në fund alternativa evropiane për Google, Facebook, Amazon, Samsung dhe Huaëei. Dhe me një patrullë kufitare evropiane dhe rojë bregdetare, evropianët do të ishin shumë më pak të varur nga Turqia, Rusia dhe të tjerët kur vjen fjala për menaxhimin e flukseve të emigracionit.

Sigurisht, kontrollimi i kufijve tanë nuk do të thotë izolim nga pjesa tjetër e botës evropa do të ketë gjithmonë nevojë të angazhohet me fuqi të tjera. Por ajo duhet ta bëjë këtë nga një pozicion force.

Nëse BE-ja mund të rizbulojë potencialin e saj demokratik, e djathta alternative nuk do të ketë më baza mbi të cilat të nisë sulmet ndaj bashkëpunimit ndërkombëtar dhe multilateralizmit. Në një Evropë më demokratike, qytetarët që dolën në rrugë do ta bënin këtë jo për të bërë dash kurbani emigrantët dhe gazetarët, por për të kërkuar zgjidhje për sfidat e vërteta me të cilat përballemi.

Para se të zgjerohej, lëvizja e jelekverdhëve bazohej mbi një shqetësim të vërtetë për sigurinë ekonomike. Mësimi për të gjitha shtetet anëtare të BE-së është se ne duhet të mbështesim sistemet tona kombëtare të sigurimeve shoqërore, ndërsa vazhdojmë para me reformat në nivel BE-je. Me një sindikatë të plotë bankare, kursimet e qytetarëve do të ishin të sigurta dhe taksapaguesit nuk do të përfundonin në grevën e sektorit privat. Dhe me një bashkim monetar të plotë dhe një buxhet të përbashkët autonom, eurozona do të ishte shumë më elastike në rast të një krize tjetër financiare.

Derisa Evropa të marrë seriozisht çështjen e reformave ekonomike, ekonomia jonë do të vazhdojë të përkeqësohet vis-a-vis në krahasim me pjesën tjetër të botës. Që prej vitit 2019, norma mesatare vjetore e rritjes në zonën e euros ka qenë 1.3%, krahasuar me 2.3% në Shtetet e Bashkuara. Ky hendek përfaqëson 1.2 trilionë euro (1.4 trilionë dollarë) nga 2010-2018, ose rreth 500 miliardë euro të humbura në lidhje me të ardhurat nga taksat. Vetëm për Francën, kjo arrin në 10 miliardë euro çdo vit – kostoja buxhetore e asaj që Macron propozoi kohët e fundit për të përmbushur kërkesat fillestare të jelekverdhëve.

Kryengritja që i nevojitet Evropës nuk do të ndodhë në rrugët e Parisit apo Brukselit, por brenda institucioneve të paralizuara të BE-së. Për më shumë se pesë dekada, pushteti brenda Evropës ka qenë i ndarë midis konservatorëve dhe socialistëve, të cilët, në mënyrë kolektive, nuk kanë arritur të trajtojnë si duhet sfidat e ditës.

Është koha t'i lëmë pas bisedat për Evropën. Periudha aktuale kërkon vepra. Në zgjedhjet e Parlamentit Evropian në maj 2019, "Brezi Evropë" mund të thyejë rendin e vjetër politik dhe të nisë revolucionin në rrugët dhe në korridoret e demokracisë evropiane. /Project Syndicate/BIRN/

The post Revolucioni që i nevojitet Evropës appeared first on Telegrafi.

Lamtumirë humanizëm

Posted: 17 Dec 2018 02:09 AM PST

Arlinda Çausholli

Nuk e njoh personalisht doktor Luan Dragushën. Emri i tij m'u bë i njohur për alarmin që i dha një mikeshës sime për sëmundjen që kishte, dhe them se i shpëtoi jetën, çështje orësh, derisa e shtroi urgjent në spital. Më pas, emrin e tij e ritakova nëpër lajme, si disa të pafajshëm që u përplasen pas hekurave këto vitet e fundit dhe për të cilët kam folur e shkruar.

Fatmirësisht, u la i lirë, ndonëse liria i ka rrënjët gjithkund, përveçse te sistemi që Shqipërinë e bëri armike të vlerave dhe mike të korrupsionit dhe të pangopjes. Dje lajmëroi operacionin e fundit në Shkodër, pas shërbimit me zell e zhgënjim bashkë për t'u rikthyer ne Shtetet e Bashkuara.

Fundi i Doktor Dragushës, padyshim do jetë fillimi apo rifillimi i tij. Po për ne?

Ne duhet të bëhemi doktorë të vetes, sepse do të jetë shumë vonë. Të hapim sytë për të drejtën dhe të shurdhohemi kush na vret me të zhdrejtën. Të gjithë e njohim dhe po flasim me zë studenti këto ditë. Forca qëndron te frymëzimi.

Shqipëria do rrojë gjatë, por ne që jemi të përkohshëm, të mendojmë e më pas të veprojmë, nëse frymëzon kjo qerrja e krekosur e politikanëve që humanizmin si fjalë, e kanë përdorur me gishtat e dorës nëpër fjalime. Me arrogancë nuk ka progres. Ka vetëm kthim prapa.

Shqiptarët kane nevojë më shumë se kurrë për humanizëm dhe mundësisht të shkruhet me shkronja të mëdha në vend të festimeve të fundvitit: "Gëzuar Humanizmin 2019". Që të mos harrojmë…. çfarë duhet të kërkojmë.

The post Lamtumirë humanizëm appeared first on Telegrafi.

Shqipëria – shtet dhe shoqëri e dështuar, ku të gjithë janë hipokritë përballë njëri-tjetrit

Posted: 17 Dec 2018 01:58 AM PST

Lorenc Vangjeli

Dea H. është 27 vjeç. Ka mbaruar ciklin studimor në Shqipëri me të gjitha dhjeta. Master në Itali, absolutisht me të gjitha notat e shkëlqyera. Ndjek doktoraturën në Zvicër dhe është rikthyer në Tiranë për të bërë një universitet të dytë. Ka aplikuar disa here për punë, por kredencialet e saj akademike nuk janë të mjaftueshme për të qenë e punësuar në Shqipëri. Me shumë gjasa, siç ka ndodhur, vendin e punës e fiton para saj një student me Curriculum Vitae politik e me njohjet e duhura. Siç ka ndodhur me Jurgen B., të cilit më shumë se diploma në juridik të cilën e mori pa shkuar pothuaj kurrë në auditor, i shërbeu afërsia e të atit me punëdhënës politikë. Ish-studenti Jurgen, tashmë zyrtar në administratë, mburret me këtë gjë.

Janë dy histori jetësore; dy skaje të largët segmenti, në mes të të cilëve pozon kriza e sotme.

Kriza është e qartë. Është e dukshme dhe shumëpërmasore, por jo me fytyrën që shfaqet në ekrane. Sepse asgjë nuk është siç duket. Hipokriza e përgjithshme, gënjeshtra e prodhuar nga gjithë aktorët e përfshirë në krizë – studentët në bulevard, pushteti në zyrë apo drejtuesit nga zyrat e opozitës – nuk lejon të kuptohet se çfarë është shkak dhe çfarë është pasojë në këtë krizë. Duke kërkuar kurë për pasojën, por pa e prekur shkakun. Duke ju qasur edhe shkakut, edhe pasojës së krizës me të njëjtën lehtësi që klientët vizitojnë shtratin e prostitutës: kalojnë sipër dhe mbasi mbarojnë, ikin dhe nuk kujtojnë më!

Ky është rasti klasik kur të gjithë janë të gabuar.

Edhe studentët në bulevard me ofertën ultimative: mere ose lere!

Edhe Rama nga zyra e kryeministrit me lutjen e përsëritur, dialogojmë si të doni ju!.

Edhe opozita në pritje për të përdorur studentët për të rrëzuar pushtetin e Ramës.

Vërdallë është Astiri, Shkoza, Gjirokastra apo Shkodra, Kukësi, Bulqiza, pronarë ndërtimesh pa leje, prindër studentësh dhe shqiptarë të tjerë të varfër, pjesë e krizës morale të të gjithë shoqërisë shqiptare.

Të gjitha këto kategori, pavarësisht diferencave me njëri-tjetrin, bashkohen në idenë e uljes së taksave, heqjes së tarifave dhe shpronësimeve me shumë lekë. Të bindur, madje, se kështu duhet të jetë. Mundësisht pa taksa fare.

Në fakt duhet të jetë krejt ndryshe. Protesta e studentëve shkundi nervin e fjetur të shoqërisë shqiptare duke bërë të qartë se ka shumë gjëra që duhen bërë ndryshe dhe që duhet të ndryshojnë në vend. E nisur për probleme financiare, refleks i frustrimit të prindërve të tyre, protesta është një mundësi e jashtëzakonshme për të reflektuar gjithë vendimmarrja publike në Shqipëri.

Zgjidhja e krizës së studentëve nuk është plotësimi i tetë-nëntë kërkesave të tyre apo qortimi i disa të tjerave. Plotësimi mekanik i atyre kërkesave e le anash shkakun e vërtetë të problemeve në arsimin e lartë.

Shkaku thelbësor është masiviteti absurd në universitete. Është shkallmimi i çdo filtri arsimor e intelektual që do të ndalonte hyrjen në universitet edhe të analfabetëve funksionalë.

Ky masivizim ekstrem, kjo buqetë idiotësh të mirë e të pafaj, është kontingjenti vulnerabël që afron para apo shantazhohet prej pedagogut për të paguar për provime; është oferta për një orgazëm të shpejtë joakademike për të kaluar vitin.

Masivimi është karta që e bën student edhe atë që nuk di shqip. Që e detyron njërin e tjetrin të bëhet komisioner i partive në zgjedhje, që i bindet partisë si kishës e xhamisë dhe që shpreson tek partia si tek perëndia.

Masivizmi është shkaku që njëra, si shumë nga ato, sapo i ikën monotonisë së provincës, lyen flokët dhe fillon punë në Tiranë si dashnorja e atij tipit që ka para. Dhe që për shkak të punës nuk shkon as në leksion dhe as në seminar.

Ky masivizim rrit kërkesën për pedagogë dhe në auditore sot japin mësim tipa që kanë po atë lidhje me librin që ka lakuriqi i natës me dritën.

Lejon hapje fakultetesh dhe universitetesh që kanë lidhje vetëm me lekun si majmuni me bananen. Për rrjedhojë, edhe administratat e universiteteve shpesh të ngjajnë si kompani fasoni që prodhojnë studentë me porosi e kuotë nga Ministria e Arsimit.

Kështu është. Këtë ëndërr mashtruese e shohin dhe e kanë pranuar fatkeqësisht të gjithë. Mjaft që të gjithë të shkojnë në universitet. PS, PD e LSI. Politika në tërësi. Prindërit dhe vetë studentët. Të gjithë pranojnë që të shpenzohen në mënyrë kriminale para për të prodhuar këtë gënjeshtër masive, këtë piramidë të frikshme financiare që përfundon me një copë letër pa vlerë që quhet diplomë.

Të jesh student nuk do të thotë se ke automatikisht të drejtë, siç tha Rama në fillim, siç përsëriti korri servil e njëngjyrësh socialist pas tij dhe siç thuhet në çdo studio televizive.

Qasja për zgjidhje vetëm financiare, siç kërkojnë studentët, është e paplotë dhe një mjet që krijon nesër probleme edhe më të mëdhenj. Është tmerrësisht naive që Rama, a cilido tjetër që do të ishte në vendin e tij si kryeministër, dje dhe nesër, të shihet si Babagjyshi i Vitit të Ri. Një Santa Claus që ka thesin magjik që paguan të gjithë dhe për gjithçka. Vetë Rama kontrovers dhe atipik, e ka me qejf të sillet e të pozojë si i tillë.

Nuk është zgjidhje ulja e tarifave, por ulja progresive, vit mbas viti e numrit të studentëve dhe rritja në proporcion të drejtë e filtrave arsimorë e akademikë që do ta ngushtonin derën tashmë të shqyer kanatash të universiteteve publike.

Me shumë më pak studentë – pavarësisht se kjo është e dhembshme – paratë e shpenzuara do të kishin shumë më tepër produktivitet. Më pak studentë do të thotë dhe ulje e ofertës për "doktorë shkencash", që nevojiten për pedagogë. Më pak studentë do të thotë kursim i buxheteve familjare dhe konkurencë më e ndershme diplomash merite.

Si kryeministër, Rama sot duhet të bëjë llogari që dalin përtej mureve me flutura të zyrës së tij. Ai duhet të bëjë një akt të shumëfishtë politik duke shpjeguar se pse nuk duhet të financohet më një sistem i kalbur, i destinuar të rrëzohet duke zënë poshtë të gjithë ata që e kanë krijuar. Përpara se të grindet për epërsi intelektuale me gazetarët apo dhe mtonjësit e pushtetit të tij, Rama duhet t'u shpjegojë shqiptarëve dimensionin dramatik të kësaj ëndrre mashtruese. Dhe të lutet që këtë ta mirëkuptojë dhe Basha e Kryemadhi, që përballë këtij halli real, të bashkohen me kundërshtarin e tyre për zgjidhje të tij.

Dhe mbas kësaj, politika duhet të nisë një debat publik, dialogun e madh me të gjithë aktorët e faktorët e zëshëm të shoqërisë, me studentë e akademikë, që edhe politika vendimarëse të fillojë të kuptojë se një shtëpi e re nuk ndërtohet nga çatia, por duke i hapur në fillim themele të shëndetshme. Reforma në arsim nuk nis me burokratët e universiteteve, por aty ku shënjohet kontakti i parë me të nxënin.

Reforma nis me ata që nuk protestojnë dot.

Nis me çerdhet e kopshtet publike. Të shumëfishohen ato dhe të mos ketë më dhoma me 50 a 60 fëmijë që ju vijnë vërdallë dy edukatore. Nis me uljen e numrit të nxënësve në klasat fillore dhe në gjimnaze. Me nxitjen e mësuesisë si profesion që duhet të paguhet edhe shumë më tepër.

Duhet të subvencionohen deri në 100 për qind shkollat e mesme profesionale. Të subvencionohen deri në 100 për qind fëmijët e shkëlqyer të familjeve të varfra, por dhe studentët e shkëlqyer, pavarësisht xhepit të prindërve të tyre.

Kështu shpenzohen drejt paratë e të gjithë shqiptarëve që menaxhon qeveria. Ky është investimi më i drejtë dhe më i ndershëm për sot e për nesër.

Ky është principi. Qasja drejt të cilit kërkon guxim, para së gjithash për të shkallmuar hipokrizinë që është bërë sport popullor tashmë në Shqipëri.

Politika është parashikim. Është njohje. Është aftësia për të parë qederin aty ku njerëzit e zakonshëm shohin gallatën. Rama u kujtua papritur se kishte një kategori spekulantësh që ndërtonte në mënyrë të shumëfishtë, të cilët edhe Shabani, edhe Artani sipas ligjit detyroheshin t'i legalizonin. U kujtua se të verbërit paguanin për arsimin. Se rektoratet paguajnë miliona për ruajtjen fizike. Dhe se 50 studentë lahen në një dush.

As Luli dhe as Mona nuk i dinte këto. Atëherë le ta nisin të tre nga këto të reja që u mësuan në këto ditë protestash. I pari duke vendosur dhe dy të tjerët duke qortuar vendimet e tij, por pa ndryshuar në thelb principin.

Në të gjitha rastet, sido që të shihet, protesta e studentëve është një e mirë publike. Ajo shpjegoi në këto pothuaj dy javë se më shumë se e vërteta e vrazhdë, Tiranës i pëlqen gënjeshtra prej çokollate. I ëndet mahisja e transferimi i gënjeshtrës vit pas viti dhe gënjeshtra që ka kapur apogjeun e saj. Studentët dëshmuan se qasja hipokrite ndaj problemeve reale, ka ndërtuar një shtet dhe shoqëri të dështuar. Nëse vazhdon kështu, Dea H. nuk ka vend në Shqipërinë e nesërme, në të cilën, Jurgen B. do të jetë deputet. Vërtet budalla, por krenar dhe i veshur bukur.

The post Shqipëria – shtet dhe shoqëri e dështuar, ku të gjithë janë hipokritë përballë njëri-tjetrit appeared first on Telegrafi.

loading...

Lexo edhe:

Postimet e fundit






Popular posts from this blog

Trajta e shquar dhe e pashquar e emrit

  Trajta e shquar dhe e pashquar e emrit Trajta themelore e emrit është rasa emërore e pashquar.  Nga trajta themelore ose parësore i fitojmë format e tjera gramatikore të emrit (trajtat). Emrat , si në njëjës ashtu edhe në shumës, përdoren në dy trajta: a) në trajtë të pashquar dhe b) në trajtë të shquar shquar. Emri në trajtën e pashquar tregon qenie, sende ose dukuri në përgjithësi, në mënyrë të papërcaktuar. P.sh.: një nxënës, një punëtor, një mendim , një mace, një laps etj. Emri në trajtën e shquar tregon qenie, sende ose dukuri të tjera, të veçuara nga gjërat e tjera të llojit të vet. P.sh.: nxënësi, punëtori, mendimi, macja, lapsi etj.   Formë përfaqësuese (bazë) e emrit është trajta e pashquar, numri njëjës, rasa emërore : djalë, vajzë, shkollë, lule, letër, njeri, kompjuter, lepur, qen, piano etj. Trajta e shquar e emrit formohet duke i pasvendosur formës përfaqësuese nyjën shquese, përkatësisht mbaresën: a) për emrat e gjin

Ese të ndryshme shqip

Ese dhe Hartime '' Ese dhe hartime të ndryshme shqip dhe anglisht '' Ndalohet rreptësisht kopjimi dhe postimi në një faqe tjetër.  Redaksia Rapitful ka lexuar disa ankesa në emailin e saj të bëra nga disa arsimtarë dhe profesorë ku janë ankuar se nxënësit po i kopjojnë esetë dhe hartimet nga faqja Rapitful dhe me ato ese apo shkrime po prezantohen gjatë shkrimit të eseve dhe hartimeve. Pra redaksia Rapitful kërkon nga nxënësit që të mos kopjojnë esetë dhe hartimet dhe me to të prezantohen para mësimdhënësve por le të jenë këto ese vetëm si një udhërrëfyes se si duhet të shkruhet një ese apo hartim dhe asesi të kopjohen. Ju faleminderit për mirëkuptim. Ese dhe hartime do te shtohen vazhdimisht keshtuqe na vizitoni prap. Nëse dëshironi Analiza letrare të veprave të ndryshme kliko mbi Analiza Letrare Kliko mbi titullin që ju intereson Ese për Diturinë   Për Mjekët! Fakultetet e sotme po kryhen me teste 6 arsye për të mos studiuar mjekësinë P

Tekste shqip: ““Ah Kjo Rruga E Gurbetit” - Shaqir Cërvadiku & Fatjon Dervishi” plus 21 more

Tekste shqip: ““Ah Kjo Rruga E Gurbetit” - Shaqir Cërvadiku & Fatjon Dervishi” plus 21 more “Ah Kjo Rruga E Gurbetit” - Shaqir Cërvadiku & Fatjon Dervishi “Du Me T'pa” - Gjyle Qollaku Nora Istrefi “Kercejna” - Sabiani Feat. Denis Taraj Getoar Selimi “Du Me T'pa” - Lori Bora Zemani “Million” - Melissa
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Labels

Show more