Në një qytet në Arabinë Saudite xhemati i një xhamie ishin në prag të përfundimit apo rinovimit të xhamisë së tyre, por kishin nevojë edhe për mjete tjera. U mblodhën xhemati së bashku me hoxhën dhe po diskutonin se ku mund të kërkonin ndihma. Hoxha i xhamisë propozoi që të shkonte te një tregtar i cili nuk ishte aq fetar, po bile edhe i urrente fetarët. Xhematlinjtë e këshilluan që të mos shkonte e të poshtrohej te ai. Por edhe përkundër këtyre paralajmërimeve hoxha insistoi që të shkojë te i njëjti tregtar. Kur shkoi dhe trokiti në derën e tij, tregtari refuzoi që ta pranonte, por ky vazhdoi që të insistojë në takim me të. Pas këtij insistimi tregtari doli dhe e qortoi hoxhën, kurse hoxha i tregoi arsyen se pse kishte ardhur tek ai. Pasi e dëgjoi tregtari i tha zgjate dorën. Hoxha mendoi se mos vallë do t’i jepte ndonjë shumë të caktuar, por tregtar pështyu në dorën e hoxhës.
Hoxha i urtë fshiu dorën për rrobat e veta dhe i tha. “Kjo ishte për mua” dhe zgjati dorën tjetër duke i thënë, “tash çka do të japësh për Allahun”?
Ky veprim i hoxhës shtangu dhe tronditi tregtarin dhe pas një kohe të shkurtër filloi të pendohet duke thënë estagfirullah, estagfirullah.., pastaj i turpëruar e ftoi hoxhën që të hyjë brenda në zyren e tij.
Pasi e gostiti e pyeti se për sa të holla kishin nevojë. Hoxha i tha se kanë nevojë për një shumë të madhe, por ai do të ishte mirë të jepte 10 000 rijal. Tregari insistonte që të dinte se cila është shuma e tërësishme për të cilin kishin nevojë. Pas insistimit të tij hoxha i tregoi se kishin nevojë për gjithsej 160 000 rijal. Në ato momente tregtari nxori çekun dhe shkroi vlerën që përmendi hoxha dhe ia dha.
Prej atij momenti tregtari u pendua dhe u bë xhemat i rregullt i xhamisë.
Ky është epilogu i punët të cilat bëhen për Allah. Kur njeriu kërkon vepron dhe fton për Allah e jo për vete.
Burimi:Rufat Sherifi
loading...
Lexo edhe:
