Si është populli! Për çdo fitore të kandidatëve “të virgjër” në politikë gëzohet së tepërmi. Ndoshta kjo vjen si rrjedhojë e urrejtjes së tepërt të atyre që ishin vjetëruar e shkallmuar në pushtet. Kjo më duket sikur rasti i atij shoku që të do shumë vetëm se e urren shumë një shok tjetër!
Nëpër inçizime shohim se shqiptarët jashtëmase ishin gëzuar me ardhjen e Enver Hoxhës në pushtet në vitin 1944. Pastaj ngjashëm u gëzuan kur ra regjimi i tij në vitin 1990. Kam parë se shqiptarët ishin galduar si fëmijët për bajram kur Sali Berisha e mori në dorë pushtetin në vitin 1990. Ngjashëm pashë të hidhëruar ngjashëm kur prindi nuk i blenë rroba fëmijve për bajram me rastin e ramjes së Sali Berishës përfundimisht prej pushtetit në vitin 2013. Njëlloj rrodhi edhe me Ibrahim Rugovën, Ramush Haradinajn, Ali Ahmetin e Riza Halimin, ndaj ja pse unë nuk harlisem së gëzuari, ose të paktën druaj të gëzohem shumë me fitoren e Shpend Ahmetit, edhe pse kam shpresa të mëdha se ky do të punoj, qoftë pak, sepse fajkuan e ka sipër tij, por ajo e paktë shpresoj se do të jetë me nder.
Unë më herët pata shkruar se nuk gëzohem shumë për asgjë, jo pse nuk dua, por sepse kam kuptuar se hidhërimi më i papërballueshëm rrjedhë pas gëzimit të harbueshëm!
Iljasa Salihu
loading...
Lexo edhe: