Sot e falëm namazin e teravisë në një xhami të bukur, të ndërtuar për mrekulli, e re dhe me të gjitha elementet e duhura, çdo gjë ishte në vendin e vet, asgjë nuk i mungonte, përveç xhematit të ri, moshës rinore. Nga i gjithë xhemati që ishin aty, a ishin pesë-gjashtë të rinj ose jo. Ndoshta kanë qenë edhe më shumë, por nuk paraqitshin 10% të xhematit të pranishëm në këtë Xhami. Kur dolëm nga xhamia për tu kthyer kaluam pranë disa kafeve, aty pamë mjaft të rinj, ato ishin përplot, madje mungonin karriget. Më erdhi shumë keq, kisha ndjenja të përziera. U gëzova për xhaminë e re, vepër e cila manifeston kontributin dhe sakrificën materiale për ndërtimin e saj, gjë që dëshmon praninë e besimit dhe vullnetit të mirë, por edhe mërzi e hidhërim me mungesë të rinisë!
A thua vallë pse ndodh kjo? Kush është përgjegjës për këtë gjendje? Kush duhet të jep llogari për këtë situatë? Kush duhet të ndërmerr diçka për ta përmirësuar këtë gjendje? Të gjitha këto pyetje kërkojnë përgjigje. Disa përgjigje ndoshta edhe i dimë, por atë që nuk e dimë, që na mungon dhe që duhet ta bëjmë është një: të gjithë hoxhallarët, thirrësit dhe aktivistët islamik ti përvjelin krahët, të marrin iniciativën, të hartojnë strategjinë, të bëjnë programet e punës dhe përgatisin planet për të afruar rininë tonë kah Feja e madhërishme Islame, përndryshe pasojat e devijimit të rinisë tonë do ti përjetojmë të gjithë ne.
Allahu na udhëzoftë dhe na inspiroftë punën dhe aktivitetin për udhëzimin e rinisë sonë! Amin!
Burimi:Bekir Halimi
loading...
Lexo edhe: