Njerëzit nuk të lodhin. Sa e lodh ti veten!
E lodh me këmbënguljen tënde të mendojnë të tjerët si mendon ti. Të shohin si sheh ti. Të flasin si flet ti.
Pastaj lodhesh, e të rrëmben trishtimi.
Tundim i brendshëm.
Shtrëngohesh e shtrëngohesh, derisa as frymë s'merr dot!
Sillu butë me veten, mos e bëj të vrazhdët atë!
Binde vete. Këtë bëje. Rruga e të ndriçuarve.
Le të mos flasë gjuha, sa shumë flet ajo! Gjuha nxit gjuhën.
Buzëqeshja, heshtja e bukur.
Ndriçohu, ndiq dritën!
Larg territ, larg.
Avni Tafili
Lexo edhe:
E lodh me këmbënguljen tënde të mendojnë të tjerët si mendon ti. Të shohin si sheh ti. Të flasin si flet ti.
Pastaj lodhesh, e të rrëmben trishtimi.
Tundim i brendshëm.
Shtrëngohesh e shtrëngohesh, derisa as frymë s'merr dot!
Sillu butë me veten, mos e bëj të vrazhdët atë!
Binde vete. Këtë bëje. Rruga e të ndriçuarve.
Le të mos flasë gjuha, sa shumë flet ajo! Gjuha nxit gjuhën.
Buzëqeshja, heshtja e bukur.
Ndriçohu, ndiq dritën!
Larg territ, larg.
Avni Tafili
loading...
Lexo edhe: