Ibën Kuddame, Allahu e mëshiroftë ka thënë: Abdul-Uahid ibën Zejd thotë:
“Ishim në një anije dhe era na dërgoi në një ishull, zbarkuam në të dhe aty e pamë një njeri duke adhuruar një idhull!
Ecëm në drejtim të tij dhe i thamë: O njeri kënd po adhuron?
Bëri me shenjë kah idhulli.
I thamë: Me neve në anije është një njeri që punon ngjashëm me këtë idhull, andaj, ky nuk është Zot që duhet adhuruar.
Na tha: Po ju kënd e adhuroni?
I thamë: Ne, e adhurojmë Allahun.
Na tha: Kush është Allahu?
I thamë: Ai, i Cili në qiell e ka Arshin e Vet, në tokë pushtetin dhe në të gjallët dhe të vdekurit caktimin e Tij.
Na tha: Si keni mësuar për Të?
I thamë: Na dërgoi tek ne ky Mbret i Madh, Krijuesi i Lartë një të Dërguar fisnik dhe na informoi me këtë çështje
.
Na tha: Çfarë bëri ky i Dërguar?
I thamë: E përmbushi misionin e tij, pastaj, Allahu e mori tek vetja.
Na tha: A nuk la ndonjë shenjë tek ju?
I thamë: Po, gjithsesi.
Na tha: Çfarë la?
I thamë: Ka lenë tek ne një libër nga Mbreti (Allahu).
Na tha: Ma sillni ta shoh librin e Mbretit, ai, libër, duhet te jetë nga librat e mira të mbretërve. Ja sollëm Mus’hafin.
Na tha: Nuk kam njohuri për këtë.
Pastaj, i lexuam disa ajete nga Kur ’ani, vazhdimisht lexonim, e ai qante, ne lexonim e ai qante, deri sa e përfunduam suren.
Na tha: Duhet që Zoti i kësaj fjale mos të kundërshtohet, pasta e
pranoi Islamin dhe ia mësuam dispozitat e tij dhe disa sure nga Kur
’ani, dhe e morëm me veti në anije.
Pasi që udhëtuam, na arriti
nata dhe shkuam për të fjetur, na tha: O njerëz! Ky i adhuruari i juaj
për të Cilin me udhëzuat, kur të behët nata, a flenë?
I thamë: O robi i Allahut! Ai është i Gjallë i Përjetshëm i Madh dhe nuk flenë.
Na tha: Sa rob të këqij jeni ju! Ju fleni e Zoti juaj nuk flenë. Pastaj, filloj të bëj adhurim dhe na la neve.
Pasi që arritëm në vendin tonë, i thamë disave nga shokët tone: Ky
është fillestarë në Islam, i huaj në vend, kështu që tubuam një shumë
dërhem dhe ia dhamë atij.
Na tha: Çfarë është kjo?
I thamë: Shpenzoj për nevojat tuaja.
Na tha: La ilahe il-lAllah! Kam jetuar në ishull duke e adhuruar dike
tjetër pos Allahut, dhe Allahu nuk me la në humbje, e si ka mundësi të
me le në humbje dhe unë tani e njoh (e adhuroj Atë)?!
Pastaj shkoi për të fituar rriskun vet, pas kësaj u bë prej njerëzve të mirë të dalluar deri sa vdiq.
(Kitabu Teuabine, f.179)
(Huazuar nga Muhamed Seih etTemimi)
Përktheu: Besim Gjelaj
loading...
Lexo edhe:
