Kujtimi për nënën
Jeta është një labirinth. Jeta ka edhe momente të hidhura dhe jo gjithkush mund ta kalojë atë labirinth.
Buzë lumit Nerodimja jetonte një familje e varfër. Vajzën e asaj familje e kisha në klasë. Çdo ditë e shihja duke shkruar letër. Bëhesha kurioze dhe sa herë doja ta pyesja, unë ndalesha dhe mendoja. Ndoshta ajo dëshironte ta bezdisja .Gjithmonë rrinte e veçuar nga të gjithë dhe me një letër në pëllëmbë të dorës në qoshen e dritares. Një ditë, megjithatë, vendosa ta pyes. Dhe sapo iu afrova, ajo ma lëshoi letrën në dorë dhe iku. Ajo iku, ndërsa unë mbeta e shtangur. E hapa letrën dhe fillova ta lexoj. “Kujtimi për nënën” – mbante titullin letra.
“Linda në një familje të varfër. Rrallë ndodhte që të kishim ushqim. Ndonjëherë na qëllonte ndonje copëz bukë. Unë e haja timen, por meqë isha e uritur, kërkoja akoma.. Nëna ime më jepte edhe pjesën e vet, duke më thenë “Haje bija ime, unë nuk jam e uritur”. Kështu më thoshte çdo herë. Një ditë erdha e lodhur nga shkolla. Pashë nënën time të shtrirë. U afrova pranë saj dhe nisa të qaj. Ajo ma shtrëngoi dorën dhe më tha “Mos qaj bija ime, unë vetëm po pushoj”. Mbylli sytë dhe nuk hapi kurrë më “.
Fjalët e shoqes më prekën shumë. Mbylla letrën dhe mendoja. A është nëna ime mirë në këto momente? Dhe në fund të letrës shkruante: “Çfarë do të bëj pa nënën time? A thua do të me kuptojë ndokush?” Këto fjalë më prekën edhe më shumë. U nisa drejt shtëpisë. Përqafova nënën dhe falënderova Zotin që kam një nënë që e dua shumë.
Shkruar nga Lirona Bela - Kaçanik
ese per nenen,hartime per nënën,hartime te bukura per nenen,nena hartim,hartime per mamin,tregime per mamin,nenen,ese per nenen
loading...
Lexo edhe: