VDEKJE T’PAPARA-poezi nga Violeta Gashi
Ah Madonë e Zezë, ç’Bëre…?!
Që Zinë n’zemër, t’Nënave e vë
Që n’Çati t’Bardha, Drenicën e përfshive.
Që t’Madhë e t’Vogël, ngrive.
Ah Madonë e Zezë, si shpatë me dy tehe…!
Këmbzën e Armës, Gjakpirëse.
N’Shaban Polluzhën, n’Mehmet Gradicën.
N’Shumë Trima, Ngrehe.
Jo-jo Shpatë me dy tehe, është vetëm Zoti.
Që Shaban Polluzhën, Mehmet Gradicën.
E Shumë Trima, Shqiptarë.
N’sy t’Madonës së Zezë, s’i Përloti.
Gjëmuan, n’Rakita t’Lumit Drenica vijuanë.
Krahë për krahë, t’dytë menduan:
Që si Uji i lumit, me Gjakun tanë.
Plumbat, n’Tokën e Drenicës u pastruan.
Kur vdesin Njerëzit e i varrosim, s’është për t’u Qarë.
Sepse gjashtë javë, t’vdekur qëndruan:
Shaban Polluzha, Mehmet Gradica.
N’Rakita, t’Lumit Drenica.
Ah Madonë e Zezë, ç’Bëre…?!
Që zemrat, Nënave dhe Motrave e Fëmijëve.
Si dhe Baballarëve, nga bijtë janë t’Ndara.
Athua vallë, a s’janë këto Vdekje t’papara…?!
Lexo edhe:
Ah Madonë e Zezë, ç’Bëre…?!
Që Zinë n’zemër, t’Nënave e vë
Që n’Çati t’Bardha, Drenicën e përfshive.
Që t’Madhë e t’Vogël, ngrive.
Ah Madonë e Zezë, si shpatë me dy tehe…!
Këmbzën e Armës, Gjakpirëse.
N’Shaban Polluzhën, n’Mehmet Gradicën.
N’Shumë Trima, Ngrehe.
Jo-jo Shpatë me dy tehe, është vetëm Zoti.
Që Shaban Polluzhën, Mehmet Gradicën.
E Shumë Trima, Shqiptarë.
N’sy t’Madonës së Zezë, s’i Përloti.
Gjëmuan, n’Rakita t’Lumit Drenica vijuanë.
Krahë për krahë, t’dytë menduan:
Që si Uji i lumit, me Gjakun tanë.
Plumbat, n’Tokën e Drenicës u pastruan.
Kur vdesin Njerëzit e i varrosim, s’është për t’u Qarë.
Sepse gjashtë javë, t’vdekur qëndruan:
Shaban Polluzha, Mehmet Gradica.
N’Rakita, t’Lumit Drenica.
Ah Madonë e Zezë, ç’Bëre…?!
Që zemrat, Nënave dhe Motrave e Fëmijëve.
Si dhe Baballarëve, nga bijtë janë t’Ndara.
Athua vallë, a s’janë këto Vdekje t’papara…?!
loading...
Lexo edhe: