Udha - Edmondo de Amiçis
Sonte unë po të shikoja nga dritarja, kur ti u përplase me një grua. Shiko më mirë kur ecën në udhë, sepse
edhe aty duhet të zbatosh disa rregulla. Nëse ti i mat sjelljet e tua në shtëpi, atëherë përse të mos veprosh
po kështu dhe në udhë, që është shtëpia e të gjithëve! Mos harro, po ta kesh vëth në vesh, o Enrik: sa herë që të takosh një plak, një të varfër, një grua me foshnjë në duar, një të çalë me paterica, një burrë të
ngarkuar, një familje të veshur me të zeza, lirojua udhën me nderim. Ne duhet të nderojmë pleqtë, të varfërit,
dashurinë e nënës, të sëmurët, të munduarit, të vdekurit. Sa herë që të shohësh ndonjë njeri që rrezikohet nga një makinë, në qoftë fëmijë, largoje, në qoftë burrë, lajmëroje. Pyete fëmijën që e sheh të vetëm dhe duke qarë se ç’nevojë ka; jepja plakut shkopin që i ka rënë përdhe. Kur zihen dy fëmijë, ndaji; në qofshin burra, largohu e mos e shiko atë pamje të keqe, të vrazhdë që të fyen e të nguros zemrën. Preje fjalën e të qeshurën me shokët e tu, kur të takosh ndonjë të sëmurë rëndë, që e përcjellin për në spital. Shikoi me nderim të gjithë fëmijët e instituteve që shkojnë dy nga dy: të verbrit, shurdhmemecët, të gjymtuarit, jetimët.
Bëj sikur nuk e shikon atë që ka ndonjë të metë trupore. Sa herë që të gjesh përpara këmbëve të tua ndonjë shkrepëse të ndezur, mos harro ta shuash, se ajo mund t’i rrezikojë ndonjërit jetën. Përgjigjju me njerëzi udhëtarit që të kërkon rrugën. Mos shiko njeri duke përqeshur, mos vrapo pa nevojë, mos thërrit. Nderoje udhën! Edukata e një populli gjykohet sipas sjelljes që tregon në udhë. Atje ku gjen njerëz të liq në udhë,
do t’i gjesh dhe nëpër shtëpi. Studioi udhët, studioje qytetin ku jeton; në të qëlloftë ndonjëherë të gjendesh larg vendit tënd, do të të vinte mirë ta mbaje mend qytetin ku ke lindur - atdheun tënd – ai që për ty ka qenë për shumë vjet bota jote, - ku ke bërë hapat e parë, ku të është çelur mendja, ku ke gjetur miqtë e parë. Ai ka qenë një nënë për ty; të ka mësuar, të ka dëfryer e të ka mbrojtur. Studioja udhët e banorët
dhe duaje e, kur të dëgjosh se ta fyen njeri, dili zot.
Lexo edhe:
Sonte unë po të shikoja nga dritarja, kur ti u përplase me një grua. Shiko më mirë kur ecën në udhë, sepse
edhe aty duhet të zbatosh disa rregulla. Nëse ti i mat sjelljet e tua në shtëpi, atëherë përse të mos veprosh
po kështu dhe në udhë, që është shtëpia e të gjithëve! Mos harro, po ta kesh vëth në vesh, o Enrik: sa herë që të takosh një plak, një të varfër, një grua me foshnjë në duar, një të çalë me paterica, një burrë të
ngarkuar, një familje të veshur me të zeza, lirojua udhën me nderim. Ne duhet të nderojmë pleqtë, të varfërit,
dashurinë e nënës, të sëmurët, të munduarit, të vdekurit. Sa herë që të shohësh ndonjë njeri që rrezikohet nga një makinë, në qoftë fëmijë, largoje, në qoftë burrë, lajmëroje. Pyete fëmijën që e sheh të vetëm dhe duke qarë se ç’nevojë ka; jepja plakut shkopin që i ka rënë përdhe. Kur zihen dy fëmijë, ndaji; në qofshin burra, largohu e mos e shiko atë pamje të keqe, të vrazhdë që të fyen e të nguros zemrën. Preje fjalën e të qeshurën me shokët e tu, kur të takosh ndonjë të sëmurë rëndë, që e përcjellin për në spital. Shikoi me nderim të gjithë fëmijët e instituteve që shkojnë dy nga dy: të verbrit, shurdhmemecët, të gjymtuarit, jetimët.
Bëj sikur nuk e shikon atë që ka ndonjë të metë trupore. Sa herë që të gjesh përpara këmbëve të tua ndonjë shkrepëse të ndezur, mos harro ta shuash, se ajo mund t’i rrezikojë ndonjërit jetën. Përgjigjju me njerëzi udhëtarit që të kërkon rrugën. Mos shiko njeri duke përqeshur, mos vrapo pa nevojë, mos thërrit. Nderoje udhën! Edukata e një populli gjykohet sipas sjelljes që tregon në udhë. Atje ku gjen njerëz të liq në udhë,
do t’i gjesh dhe nëpër shtëpi. Studioi udhët, studioje qytetin ku jeton; në të qëlloftë ndonjëherë të gjendesh larg vendit tënd, do të të vinte mirë ta mbaje mend qytetin ku ke lindur - atdheun tënd – ai që për ty ka qenë për shumë vjet bota jote, - ku ke bërë hapat e parë, ku të është çelur mendja, ku ke gjetur miqtë e parë. Ai ka qenë një nënë për ty; të ka mësuar, të ka dëfryer e të ka mbrojtur. Studioja udhët e banorët
dhe duaje e, kur të dëgjosh se ta fyen njeri, dili zot.
loading...
Lexo edhe: