Dita e parë e shkollës - Edmond de Amiçis
Sot është dita e parë e shkollës. Tre muajt e pushimeve kaluan
nëpër fusha e kodra si nëpër ëndrra. Sot në mëngjes shkova me
mamanë në shkollë që të regjistrohesha në klasën e katërt. Udhët e
qytetit zienin nga zërat e fëmijëve që mbanin çanta në duar. Libraritë
ishin mbushur me prindër që blinin libra e fletore për fëmijët e tyre.
Edhe përpara shkollës kishte aq njerëz, sa mezi hymë brenda. Në
korridore pashë plot prindër që bisedonin me mësuesit, nxënës që
qeshnin me njëri-tjetrin; mësues me regjistra në dorë që kalonin nga
një klasë në tjetrën. Mësuesja ime e klasës së tretë më përshëndeti te
dera dhe tha:
- Enrik, sivjet do të shkosh në katin e sipërm dhe do të kesh një
mësues tjetër, - dhe më shikoi me trishtim. Edhe unë u trishtova. Pranë
nesh, drejtorin e kishin vënë në mes disa mama shumë të mërzitura.
Ato nuk gjenin vende të lira për fëmijët e tyre. Disa nga shokët ishin
zgjatur dhe shëndoshur. Vetëm në orën dhjetë arritëm të futemi në
klasë. Gjithsejt ishim pesëdhjetë e katër veta. Ndërsa mësuesi i ri filloi
mësimin, unë mendoja me vete: “Sot është dita e parë. Edhe nëntë
muaj të tjerë! Sa punë e sa provime do të kemi!”
- Kur dola nga shkolla, po më priste mamaja. Ajo e kuptoi
shqetësimin tim dhe më tha:
- Guxim e zemër, Enrik. Edhe unë do të të ndihmoj.
Fjalët e saj më gëzuan. Por përsëri ndihesha i trishtuar që nuk do të
kisha më mësuesen time.
Lexo edhe:
Sot është dita e parë e shkollës. Tre muajt e pushimeve kaluan
nëpër fusha e kodra si nëpër ëndrra. Sot në mëngjes shkova me
mamanë në shkollë që të regjistrohesha në klasën e katërt. Udhët e
qytetit zienin nga zërat e fëmijëve që mbanin çanta në duar. Libraritë
ishin mbushur me prindër që blinin libra e fletore për fëmijët e tyre.
Edhe përpara shkollës kishte aq njerëz, sa mezi hymë brenda. Në
korridore pashë plot prindër që bisedonin me mësuesit, nxënës që
qeshnin me njëri-tjetrin; mësues me regjistra në dorë që kalonin nga
një klasë në tjetrën. Mësuesja ime e klasës së tretë më përshëndeti te
dera dhe tha:
- Enrik, sivjet do të shkosh në katin e sipërm dhe do të kesh një
mësues tjetër, - dhe më shikoi me trishtim. Edhe unë u trishtova. Pranë
nesh, drejtorin e kishin vënë në mes disa mama shumë të mërzitura.
Ato nuk gjenin vende të lira për fëmijët e tyre. Disa nga shokët ishin
zgjatur dhe shëndoshur. Vetëm në orën dhjetë arritëm të futemi në
klasë. Gjithsejt ishim pesëdhjetë e katër veta. Ndërsa mësuesi i ri filloi
mësimin, unë mendoja me vete: “Sot është dita e parë. Edhe nëntë
muaj të tjerë! Sa punë e sa provime do të kemi!”
- Kur dola nga shkolla, po më priste mamaja. Ajo e kuptoi
shqetësimin tim dhe më tha:
- Guxim e zemër, Enrik. Edhe unë do të të ndihmoj.
Fjalët e saj më gëzuan. Por përsëri ndihesha i trishtuar që nuk do të
kisha më mësuesen time.
loading...
Lexo edhe:
