Bagëti e Bujqësi - Naim Frashëri
Ju bregore bukuroshe! E ju lumenjt’ e kulluar!
Çuka, kodra, brinja, gërxhe, dhe pyje të gjelbëruar!
Do të këndonj bagëtinë, që mbani ju e ushqeni;
O vëndëthit e bukur, ju mendjenë ma dëfreni.
Kur dëgjon zëthin e s’ëmës, qysh e le qengji kopenë,
Blegërin dy a tri herë edhe ikën e merr dhenë;
Edhe në i prefshin udhën, njëzet a tridhjetë vetë,
e ta trëmbin ajy s’kthehet, po shkon në mes si shigjetë.
Mëndje! Mer fushat e malet, jashtë jashtë nga qyteti,
nga brenga, nga thash-e-thëmet, nga rëmuja nga rëmeti.
Tek këndon thëllëza me gas edhe zogu me dëshirë,
E qyqja duke qeshur, bilbili me ëmbëlsirë,
tek hapet trëndafili, atje ma ënda të jem,
bashkë më shpesh edhe unë, t’ja thëres këngës, t’ia them,
Të shoh kecërit e shqerrat, deshtë cjepët, dhënt e dhitë,
Qiellin e zbukuruar, dhenë me lul’ e me dritë.
- Vashë bukurosh’ e bariut! Që vjen me llërë përveshur,
Me zemër të dëfryer, e me buzëzë të qeshur,
Me dy shqerëza ndër duar të bukura si dhe vetë,
Në sythit tënd e shoh gazë që s’e kam gjetur ndë jetë.
Dashi sysk’e me këmborë që e ke manar po të vjen pas,
Dhe qeni me bes i larmë, të ndjek me dëshir e me gas,
Dashç Perëndinë, pa më thua, a mos na pe bagëtinë?
- I lash’ atje pas më të gdhirë... ja atje përtej tek vinë.
O! Sa bukuri ka tufa! Sa gas bie bagëtia!
Vinë posi blet e plotë, i bekoftë Perëndia!
Nëpër shesh e nër bregore, janë përhapur shqerrat!
E kecërit nëpër rripat dhe në gjethet e në ferrat!
Sa me vrap e me gas bredhin edhe lozin shok me shok,
Aty përhapen me nxit, aty mblidhen prapë tok,
Edhe prapë tufë-tufë, përhapen duke bredhur,
Duke ikur me vrap shumë, duke lojtur duke hedhur,
Nxitojn’ e s’ lodhen kurrë, edhe kur i mer uria,
se cili futet në tufë, suletë te mëm’ e tia.
Posa gjen mëmën e dashur dhe me vrap i hyn në gji,
Rri në gjunjë dhe e zë sisën, e qumështin e ëmbël pi,
Pa e ëma me mall shumë, ndo dhi qoftë ndo dele,
Bir’ e vetëm e mer në gji, me gas e me përkëdhele...
Sa më pëlqen blegërima, zër’ i ëmbël i bagëtisë,
Qëngji dhe kec’ i bukur, që rri në gjunj’ e pi sisë,
Përhapurë bagëtia nëpër shesh e nëpër brinja
Nër lajthi e nëpër dushnja, ndër muriza ndër dëllinja;
Bien zilet dhe këmborët, dhe fyelli dhe xhuraja,
Dhe bleron e gjelbërojnë, fusha male brigje maja,
Edhe gjithë gjë e gjallë, ndjen në zëmër një dëshirë,
Një gaz të ëmbël e të shumë! O! Sa bukur e sa mirë!
Poema bageti e bujqesi, Naim Frasheri bagetia e bujqesia, Naim Frasheri Bagetia dhe Bujqesia, poema nga Naim Frasheri
Lexo edhe:
Ju bregore bukuroshe! E ju lumenjt’ e kulluar!
Çuka, kodra, brinja, gërxhe, dhe pyje të gjelbëruar!
Do të këndonj bagëtinë, që mbani ju e ushqeni;
O vëndëthit e bukur, ju mendjenë ma dëfreni.
Kur dëgjon zëthin e s’ëmës, qysh e le qengji kopenë,
Blegërin dy a tri herë edhe ikën e merr dhenë;
Edhe në i prefshin udhën, njëzet a tridhjetë vetë,
e ta trëmbin ajy s’kthehet, po shkon në mes si shigjetë.
Mëndje! Mer fushat e malet, jashtë jashtë nga qyteti,
nga brenga, nga thash-e-thëmet, nga rëmuja nga rëmeti.
Tek këndon thëllëza me gas edhe zogu me dëshirë,
E qyqja duke qeshur, bilbili me ëmbëlsirë,
tek hapet trëndafili, atje ma ënda të jem,
bashkë më shpesh edhe unë, t’ja thëres këngës, t’ia them,
Të shoh kecërit e shqerrat, deshtë cjepët, dhënt e dhitë,
Qiellin e zbukuruar, dhenë me lul’ e me dritë.
- Vashë bukurosh’ e bariut! Që vjen me llërë përveshur,
Me zemër të dëfryer, e me buzëzë të qeshur,
Me dy shqerëza ndër duar të bukura si dhe vetë,
Në sythit tënd e shoh gazë që s’e kam gjetur ndë jetë.
Dashi sysk’e me këmborë që e ke manar po të vjen pas,
Dhe qeni me bes i larmë, të ndjek me dëshir e me gas,
Dashç Perëndinë, pa më thua, a mos na pe bagëtinë?
- I lash’ atje pas më të gdhirë... ja atje përtej tek vinë.
O! Sa bukuri ka tufa! Sa gas bie bagëtia!
Vinë posi blet e plotë, i bekoftë Perëndia!
Nëpër shesh e nër bregore, janë përhapur shqerrat!
E kecërit nëpër rripat dhe në gjethet e në ferrat!
Sa me vrap e me gas bredhin edhe lozin shok me shok,
Aty përhapen me nxit, aty mblidhen prapë tok,
Edhe prapë tufë-tufë, përhapen duke bredhur,
Duke ikur me vrap shumë, duke lojtur duke hedhur,
Nxitojn’ e s’ lodhen kurrë, edhe kur i mer uria,
se cili futet në tufë, suletë te mëm’ e tia.
Posa gjen mëmën e dashur dhe me vrap i hyn në gji,
Rri në gjunjë dhe e zë sisën, e qumështin e ëmbël pi,
Pa e ëma me mall shumë, ndo dhi qoftë ndo dele,
Bir’ e vetëm e mer në gji, me gas e me përkëdhele...
Sa më pëlqen blegërima, zër’ i ëmbël i bagëtisë,
Qëngji dhe kec’ i bukur, që rri në gjunj’ e pi sisë,
Përhapurë bagëtia nëpër shesh e nëpër brinja
Nër lajthi e nëpër dushnja, ndër muriza ndër dëllinja;
Bien zilet dhe këmborët, dhe fyelli dhe xhuraja,
Dhe bleron e gjelbërojnë, fusha male brigje maja,
Edhe gjithë gjë e gjallë, ndjen në zëmër një dëshirë,
Një gaz të ëmbël e të shumë! O! Sa bukur e sa mirë!
Poema bageti e bujqesi, Naim Frasheri bagetia e bujqesia, Naim Frasheri Bagetia dhe Bujqesia, poema nga Naim Frasheri
loading...
Lexo edhe:
